Pagina's

zaterdag 25 juli 2015

Tussen de krijsende meeuwen


Weet je wat het nadeel van een hele leuke fotocursus is? Dat je ineens een belachelijke hoeveelheid foto's maakt. Dus excuus. Hier weer een lading zomerse plaatjes. Gemaakt op een Texels strand waar het leven altijd goed is, de lucht altijd blauw en de zee altijd precies goed fris. Dus. Ik wil wel weer terug. De meisjes ook. Gelukkig gaan we alweer bijna andere leuke dingen doen, want stel je voor dat er deze zomer een week zonder plannen tussen zou zitten. Dan zou ik van mijn voetstuk vallen als manische moeder die haar kinderen constant op sleeptouw neemt omdat ze een ziekelijke drang naar leuke uitjes heeft...



Dit strand is er zo een waar kinderen nooit gillen en huilen. En lekker zelf op een handdoekje gaan liggen voor een welverdiend dutje na uren zandkastelen bouwen. Echt. Zo gaat dat gewoon op Texel. 



Ook gaan ze er op avontuur. Helemaal uit zichzelf de pier verkennen. Niet omdat hun moeder daar foto's van wil nemen, maar gewoon. Om naar de meeuwen te kijken. 




En terwijl zij dat uitgelaten doen, krijgt de fotograferende moeder wel genadeloos op haar flikker van een snotneus van een strandwacht, (je weet wel die studenten uit Utrecht met hun gekke taaltje waar een documentaire over is gemaakt) dat het een levensgevaarlijke missie is die de kinderen daar aan het uitvoeren zijn. 'Je mag niet op de pier. Het is er glad. Vorig jaar gleed er iemand uit en die moest naar het ziekenhuis'

Ik weet nog steeds niet wat ik daar van vind. Mogen mensen niet meer op een pier omdat ze kunnen uitglijden? Komt er dan een verbod? Of moeten strandwachten eerder iets van 'Weet u wel dat het daar gevaarlijk glad is?' rondbazuinen?  Gelukkig reageerden de freules net als ik 'Ha, hebben we het lekker stiekem gedaan hè mamma?' En zo hoort het.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten