Balkonscenes

En zo tussen alles door, blijft het maar zomer. Dat brengt chaos in mijn hersenpan. Heus niet dat ik dan rustig verantwoorde schema's en strakke werkdeadlines kan draaien. Naar buiten zullen we moeten. Op avontuur! Dus zwemmen we in de Lek, of het ven, een zwembadje, het Merwedekanaal, of zoals vanavond: het balkonbad. Plonsen to the max! Herfst is het nog lang genoeg!

(De wolken fruitvliegjes wegens nalatig huishoudschap neem ik maar voor lief. Net als de korte nachten omdat ik 's avonds werkmails moet inhalen. Of de onderbroeken die we uit de wasmand moeten vissen. Wat heb je eigenlijk aan een geregeld leven?)

Burn baby, burn

Voor ik verder ga met de razend spannende Zomerse Avonturen, hier eerst een vakantie-doe-tip. Gratis en voor niets. Zo ben ik. Want mensen die tips nodig hebben en zich vervelen op vakantie zijn niet goed wijs. Die hebben zeker nog nooit met een vergrootglas gespeeld... Wij maakten drie naambordjes met dank aan de zon. En waar wij staat moet u de Timmerman/pyromaan lezen. En nu ik deze foto's zo zie, bedenk ik me ernstig dat ik deze kunstwerkjes toch al weken niet meer heb gezien. Ik vrees dat ze in een Franse poubelle zijn achtergebleven. Maar ach, morgen schijnt de zon alweer! Stukkie schors zoeken en gratis en voor niets vermaak. Alweer voor noppes. Tis goedkoop hier. 

Nieuw & Zomerse OTN avonturen 2016- deel #1

Nieuw 1: het schooljaar

Nieuw 2: een eerste klasser (groep drie-er in gewone mensentaal)

Nieuw 3: een heleboel inzichten die bij de start van een nieuw jaar horen

Nieuw 4: de bijbehorende goede voornemens

Nieuw 5: een auto

Nieuw 6: een kinderbureau & peuterstapelbed

Nieuw 7: alle troep die bij nieuwe dingen komt kijken

Niet nieuw 8: de deceptie van het einde van de vakantie

Niet nieuw 9: alle goede voornemens die meteen mislukken

Niet nieuw 10: de constante vraag: over hoe lang is het weer vakantie?!

Kortom: Hallo! Hier ben ik weer!

Ik dacht dat ik er zin in had. Maar dat is niet zo. Ik vind het allemaal maar nogal kolerig veel werk. Van de vakantiespullen die echt nog niet opgeruimd zijn (1 augustus kwamen we thuis van het kamperen. Dat is bijna 1,5 maand geleden. Da's best lang om om campingijskastjes, slaapzakken, bodyboards en flippers heen te lopen), tot het voor elkaar krijgen van een 'geregeld bestaan'. Mijn agenda staat vol schoolgedinges (ik dacht dat het míjn agenda was, maar blijkbaar zit je als moeder ook weer op school). Mijn kinderen zijn in 2,5 week weer compleet ontspoord (slapeloze nachten x 3, al twee familieleden ziek en één freule boos op het bestaan in het algemeen, die vorige week geheel gemeend zei: 'Ik wil wat opa en oma zijn, hoe heet dat? Ja, met pensioen, dat wil ik.' Dat hele gewerk komt haar nu al d'r neus uit. Ik weet óók niet van wie ze dat heeft.). 

Maar nog een laatste Nieuw 11: op de eerste ochtend na, zijn we elke dag op tijd geweest. 

*insert vuurwerk, triomfgeschal en applaus*

En dat is een begin lieve mensen. Een ongelofelijk begin naar een nieuw leven. Een volwassen leven. Een gemakkelijk, gestroomlijnd en opgeruimd leven. Echt waar. Als dit ons lukt, zit er potentie in. Ik hou u op de hoogte van de vorderingen.

Maar eerst het belangrijkste: waar oh waar was ik toch al die maanden? Da's niet in een zin uit te leggen. Ook niet in een blogpost. Ik dacht aan een reeksje. Ultieme deadline: voor de volgende vakantie van start gaat. Da's over zes weken. Ik moet nog opschieten.

Ik presenteer: 

Zomerse OTN avonturen 2016- deel 1

Laat ik beginnen met de inzichten. Da's lekker overzichtelijk.

- Verander nooit een winnend concept-

-Ga nooit meer meteen na de start van de schoolvakantie weg-

Om bij het tweede punt te beginnen: Dan moet je namelijk in die laatste ellendige schoolweken die al idioot druk zijn, ook nog eens twee keer zo hard werken als normaal aan een to do lijst van ongekende proporties. Zoals daar op staan: kat ontvlooien, vooruit werken zodat je drie weken geen dringende mails ontvangt, een flatterende bikini zoeken, de moestuin onkruidvrij achterlaten, een kattenoppas zoeken, en nog een en nog een, een vouwwagen zoeken, de ene vouwwagen in de andere overpakken, een opvouwbare keuken kopen, drie paar kindersandalen halen, en campingbeddengoed, het huis smetteloos achterlaten voor eventuele logees, een immense medicijnen en EHBO kit samenstellen, tientallen potten pindakaas, pakken hagelslag en kilo's kaas inslaan, de out of office reply werkend krijgen, de auto door de APK krijgen, een leenauto zoeken wegens afkeuring van de APK en o ja, een vakantiebestemming uitkiezen. Dit alles in willekeurige volgorde van belangrijkheid. Een mens zou van minder over de kook kunnen raken. 

Wie zegt dat op vakantie gaan pure ontspanning is, is gek. Vakantie vieren is keihard werken. Dat dat duidelijk is. Maar goed, als je dan eenmaal in de auto zit, vijf uur rijdt en je kampement hebt opgeslagen, dan héb je ook wat. Als je inzicht 1 aanhoudt tenminste: we kozen dus gewoon voor dezelfde eerste bestemming als vorig jaar! En wederom was dit een grandioos succes. Binnen een minuut had iedereen vriendjes, zaten er kippen in de tent, zagen we adembenemende zonsondergangen en uitzichten en waren we in een klap volmaakt gelukkig. Zo makkelijk gaat dat. 

Het is zo wonderlijk hoe sommige plekken op deze aardbol in elkaar zitten. Er zijn er bij waar ik me totaal ontheemd voel, maar er zijn er ook waar ik meteen nooit meer weg wil. Deze camping behoort tot de tweede categorie. Serieus, als je ooit een boek wilt lezen op vakantie, dan moet je hierheen. Er is een trampo, een verkleedtent en dus allemaal razend leuke Nederlandse kinderen die elkaars entertainmentteam vormen. Met zelfverzonnen speurtochten. Zie je ze nooit meer terug. Of incognito als drie schattige heksjes. Nou ja. De lofzang op deze camping is hetzelfde als vorig jaar, en da's bijzonder, want je loopt het risico natuurlijk ook bij een herhaling dat de tweede keer alles ineens vies tegenvalt. Een goede plek dus om nog tot een nieuw inzicht te komen:

-Een beetje saai is juist goed-

Die is vooral voor mijn manische ik die altijd maar iets moet en vindt en op zoek is naar avontuur en daardoor niet een uur op haar gat kan zitten om te genieten. En was daar nou niet precies die vakantie voor? Juist. Saai. Heerlijk. 

~Volgende keer in de serie Zomerse OTN avonturen: Hoe we, zoals het rasechte Hollanders betaamd, zonder gene gratis dingen grabbelen bij de Tour de France en koopjesjagen in de Franse kringloop. Dat wilt u niet missen! ~

Spelen

Het is wel duidelijk he, dat ik nogal druk ben. Met ehm, spelen. Met het leven van het echte leven, zonder al te veel computers en werktijden enzo. Ik ren van vakantiebestemming naar vakantiebestemming, sleur onderwijl het trio en al zes weken dezelfde tassen mee, inmiddels in een nieuwe auto waar ook nog alles inpast. Het is me wat. Als er een zeldzaam moment is dat ik niet iemand van eten, drinken, schone luier, zakdoekje, schep, of  haarspeldje moet voorzien, dan werk ik. Dat lijkt onmogelijk, dat is het ook, maar ik doe het wel. En het werkt tot nu toe wonderwel. Ik kan me niet voorstellen dat we volgende week weer in een echt ritme zitten, met alle bijbehorende to do lijsten. Daarom, mijn excuus. Ik geniet nog even. Van niks meer moeten dan het hoognodige. Daar hoort bloggen nog even niet bij. Volgende week. Met dat ritme enzo. Dan moet het weer goed komen. Voor nu wat portretten van de prachtige mensen waarmee ik me het liefst omring. 

Negen x click

Zoals een enkeling misschien wel is opgevallen, maakte ik deze zomer nogal veel foto's. Dat kwam natuurlijk omdat we extreem veel leuke dingen deden. Maar ook omdat dat van Maud moest. Die gaf me namelijk de opdracht om negen perfecte zomerfoto's te maken voor een collage. Het zomerproject voor mijn fotografiecursus dus. Negen foto's, dat klinkt als een eitje. Nou, ga het maar eens doen. Je hebt er minstens 1500 foto's voor nodig. Heel veel geduld ook. En ideeën, en discipline om ze uit te voeren. Plus enige securiteit bij het uploaden op je computer en ten slotte dan ook nog oneindig doorzettingsvermogen bij het bewerken van al die plaatjes. Dan blijkt dat die negen mooiste foto's natuurlijk voor geen meter bij elkaar passen. Dus het aller, allermoeilijkste van negen perfecte foto's maken, is kiezen. 

Zo kwam het, precies zoals altijd alles bij mij gaat, dat ik drie uur voordat ik mijn eindproject moest presenteren nog geen collage had. Ik had namelijk zeven collages. Heel verschillende. Een heerlijk strand samenraapsel, een zwart-wit portretten verzamelingetje, een mengelmoes van staande en liggende vakantiefoto's, en dan ook nog de collage die ik uitkoos: negen staande boerderijfoto's. Waarom werd het deze? Niet omdat ik staande foto's wilde (juist niet), niet omdat de allermooiste foto's erin staan (die waren liggend of pasten niet in het kleurpallet) maar wel omdat ik voor het eerst van mijn leven een fotografieplan had gemaakt, en dat ook nog uit had gevoerd. Ik vond dus dat ik er trots op moest zijn. Dus mag ik presenteren..... MIJN ZOMERPROJECT:

Goed. Zomer-in-de-regen-project kan ie ook wel heten. Of man-die-foto's-kennen-we-al-lang. Maar toch ga ik even vertellen wat het idee is. Dat zien jullie natuurlijk meteen, maar toch. Kijk, ik kom mijn leven lang al op een boerderij waar we magische avonturen beleven. En als ik magisch zeg, dan is dat ook echt magisch. Paleizen op een kerstboomberg, geheime tempels in een donker woud, ronddwalende rode lichtjes en gekleurde geingeesten, die dingen. Het is een sprookje, maar dan echt. Op een boerderij. Een doodgewone Hollandse boerderij. Mijn foto's moesten allemaal dat magische sprankje hebben, zonder dat het er bovenop lag. De kinderwereld, de fantasie, de vrijheid dat alles kan en mag, een plek waar je jezelf mag zijn. Ik sloeg aan het Pinteresten om voor mezelf te bepalen welke sfeer ik wilde hebben. Dat werd dit: 

Geinig, paarden, tutu-tjes, mooi licht, een kip, een trekker. Moest te doen zijn. Maar het reeeeeeeeegende. De godganse week. De mooie strijklichtplaatjes maakte ik later in Frankrijk. Maar ja, die pasten dus niet meer in de sfeer van de zompige Hollandse klei die op de andere foto's stonden. Kortom, ik worstelde en puzzelde, werd nooit tevreden en maakte er iets van, een collage die warempel nog een roze themakleur bleek te hebben ook. Bij elkaar werd het toch iets wat ik voor ogen had: de ultieme vrijheid van het buiten zijn.Verwilderd en smerig, maar dan wel met je balletpak aan. Precies zoals mijn kinderen zijn.

Dank je wel Maud voor maanden van inspiratie, het inspreken van moed om me op moeilijke technische terreinen en in nabewerkingsprogramma's  te begeven en al je lieve woorden! Ik heb er van genoten! Met nog een hoogtepuntje; de fotoshoot voor een webshop op het Noordwijkse strand. Het licht, de modellen en de styling, alles klopte. Ik wil dat wel elke donderdagavond doen!

En dan mijn valsspeeltroef, wat extra collages. Die wel zomers zijn. Met andere mooie foto's. Ik weet het, ik ben een ramp. Vol twijfels, keuzestress en grootheidsdrang. Negen foto's, het is precies goed. Maar voor mij niet genoeg vrees ik. Negen collages daarentegen...

Tot slot: Walhalla in het water- Zomerse OTN-avonturen deel #7

De laatste restjes zomer zijn deze week verdwenen. Al staan er nog velden vol bloemen te stralen, het ís gewoon ineens herfst. Het ruikt ernaar, het licht is zo, de ochtenden ineens weer koud en vochtig. En weet je? Ik heb er wel zin in ook. Dat hele zomerse gedoe met zwemmen, zonnen, ijsjes eten voelt als een eeuwigheid geleden. Zo gaat dat dus, een maand na de zomervakantie is alle opgedane uitgerustheid verdwenen, zit je weer volledig in de doordraaimodus en denk je al niet eens meer aan Zuid Franse taferelen op het strand. Daarom hoog tijd voor het laatste deel van de Zomerse avonturen waarin we de groene oase in Limoges verruilden voor zand en hysterische kustplaatsen. En warmte en zon. 

- Maakt allen uw borst maar nat: ik plemp hier in een keer alle vakantierestanten op uw bord. En ik hou van volle borden.-

Nou ja, wíj gingen naar Zuid- Frankrijk en dan weet je het wel. Ook daar ontstaat meteen noodweer van ongekende proporties. Wat u hier ziet is het resultaat van een buitje dat een half uur duurde. De rest van de dag bleef het op deze manier wateren en zo hielden we onszelf bezig met het bouwen van dammen rond de tent, aangezien het bed van Otto dreigde weg te drijven. Hele afwateringssystemen verzonnen we, hé je bent een Hollander of niet. 

Maar gelukkig komt na regen altijd zonneschijn. En daar brak zowaar de meest relaxte tijd van onze vakantie aan. We hoefden niet meer te verkassen (na een klapband met de vouwwagen waren we wel weer even klaar met ons avontuurlijke leven, bovendien bleef het in de rest van Frankrijk regenen en bij ons niet.), er waren een zwembad, strand en een rivier om de hoek, de kinderen hoefden we een week lang niet meer aan te kleden want één zomerjurk voldeed en ze haalden zelf croissantjes voor het ontbijt bij de alleraardigste Zweedse camping eigenaresse. Na drie dagen kwam er zelfs een heus animatieteam voor de freules bij, in de vorm van zes allerschattigste Belgische meisjes. Drie blond, drie donker, vol spellen, liedjes, toneelstukjes, zwemwedstrijdjes en energie. Kortom deze laatste week werd een gevalletje 'Nooit meer naar huis'!

Zo ziet de perfecte vakantie eruit. Je zou zeggen: niks meer aan doen, zeven dagen strand en iedereen gaat krokant gebakken en uitgerust naar huis. Maar we moesten ook nog de rivier in de buurt ontdekken. En dat was maar goed ook, want het was me daar toch een partijtje adembenemend mooi en fijn en leuk! 

En daar gebeurde het. De grote freule overtrof zichzelf weer eens. Kijk, dat ze uitgerust is met een grote portie zelfvertrouwen, moed, wil en overtuigingskracht, dat wisten we al. Maar dat ze alles durft, dat wisten we nog niet. Het begon er al mee dat ze zonder spoor van twijfel deze stromende rivier overzwom. Ze had maar liefst twee zwemlessen gehad, dus natúúrlijk kon ze dat. (Dat ze de rest van de vakantie het liefst zonder bandjes het zwembad overzwom is weer een ander verhaal. Maar ze deed het, ik zweer het.) Zie hier haar 'ik kan de wereld aan en dat zal ik eens even laten zien' pose. Want dit is was ze ging doen: 

Nu denken jullie natuurlijk: ach wat knap. Dat kind is een enorm hoge rots opgeklommen. Knap hoor. Ja. Maar dat klimmen had een reden. Ze ging er namelijk afspringen. Van deze rots. Ja. Ik deed het zelf ook en ik kan een ding zeggen: H O O G.  Oke, twee dingen; D O O D E N G! Als een gillende keukenmeid stortte ik naar beneden. Dit is was Savine deed: 

(Met haar vader. We vonden het toch wel een beetje gek om haar alleen aan te moedigen zichzelf vijf meter naar beneden te laten vallen en daarbij dan lachend toe te kijken. Ik weet niet, ik denk dat daar een zweem verantwoordelijkheidsgevoel opspeelde.) 

Zo. Dat was het dan. Onze magische zomerse avonturen. Ik heb me ingehouden, dat u het even weet. Ja. Zeven delen, ik weet het, geen kattenpis. Maar toch. Er was méér.

En omdat u er vast geen genoeg van krijgt (muhahahaha), hier de laatste zomerse stuipen:  

 Het was me een genoegen. Dag lieve zomer, tot volgend jaar!