Pagina's

dinsdag 30 juli 2013

Proefkamperen #1







































We namen onze jubilerende vouwwagen (uit 1983) mee naar een weekendje natuurcamping.
Samen met een eveneens oranje-bruine vriend, die toevallig even oud was
en net nieuwe baasjes had die wel even moesten testen of- ie niet lek was.
En wij moesten testen of de freules wel in hun door ons bedachte slaapplek wilden slapen
(Nee. Dat heeft de hele wijde omgeving van Punthorst gehoord. Ab-so-luut NIET)
en of de piepkleine gaatjes in het dak tegen code oranje konden.
(Prima! Nu nog mijn zenuwen onder controle krijgen bij de rollende donders boven mijn hoofd)

Als je afgelopen weekend nietsvermoedend 'ons' veldje op de camping kwam oplopen
zag je per ongeluk een jaren 80 foto.
Oranje, bruin, hoekig, psychedelisch.
Even knipperen, toch niet helemaal.
De kledij was net niet in stijl.
Maar daar was dan ook alles mee gezegd.
Het veldje bestond uit 2 x vouwwagen
en 2 x een oude kampeerbus.
Dat was niet afgesproken,
maar het kwam de sfeer zeer ten goede...

Want wat een vrolijk volkje zeg, op zo'n natuurcamping!
'Falderee falderaa falderhopsasa,'
zo klonk het, al hemels begeleid door tokkelende gitaren
en kinder-engelstemmetjes.
En over volkjes gesproken,
we kwamen nog een aardig stel tegen bij het ven.
Zeer gecamoufleerd zo tussen de felgekleurde badpakjes
baggerden een stelletje halve boswachters met schoenen en al het water in.
Onder euforische gekreet haalden ze een amfibie-achtig wezen naar boven.
Zo eentje waar de hele zomer goedbedoelde zandkastelen voor worden gebouwd
door ijverige kindertjes, die de beestjes in hun knuistjes geklemd houden
tot ze doen wat zij willen:
namelijk een rondje door de slotgracht zwemmen.
En dat doen ze zelden.

Best jammer,
want het boswachtervolkje had verstand van het een en ander
en beweerde dat ze zojuist een zeer, zeer zeldzaam beest hadden gevonden.
Een van de zeldzaamste van Nederland zelfs.
Wat dan? Wat dan? Hoor ik u allen roepen.
Ja, stelletje biologen, ik zal het u onthullen.
Het beestje, dat spoedig zijn staart zal verliezen,
is een knoflookpad.
Ja.
Meer weet ik ook niet.
Behalve dan dat ik alle kindertjes die ik ooit nog twintig van die beesten in een emmertje zie proppen
zal zeggen dat ze de halve populatie van een diersoort aan het uitmoorden zijn.
En dat dat heel erg is.
Voor de knoflookpad.
Omdat we daar allemaal heel erg aan gehecht zijn.

Naast de biologieles kregen we ook bezoek.
We waren immers al een hele nacht van huis
dus men moest maar eens poolshoogte komen nemen
van onze staat van welzijn.
Die was goed. Zeer goed.
Zeker met al die koude drank die ze meenamen.
Waarover later meer.
Of eigenlijk niet.
Het is een kort verhaal:
de drank ging op.
Bij een kampvuur.
En om nog een laatste prangende vraag te beantwoorden:
Ja, het is een onderbroek op Savines hoofd.
Weet ook niet van wie ze dat heeft.



maandag 29 juli 2013

Van die mooie zomerdagen

























Van die mooie zomerdagen
waarvan ik wil dat ze nooit voorbij gaan...
Na afgelopen weekend,
waarover later meer,
waan ik me een beetje in een Astrid Lindgren boek.
Met eindeloos buiten zijn,
avonturen beleven
in een meertje zwemmen
op een stoere pony rijden (Pollewop en Manus. Wat een heerlijk duo)
gewoon heel vies worden
en lekker eten.
Deze werkvakantie wordt nog wel wat/ is al wel wat!
Vakantie in eigen moestuin,
aan het ven,
op de boerderij,
in het buurtbadje,
en op de Parade.
(wij zagen o.a. Maarten Westra Hoeksema met 'de Verleiding'
Grappig, heel grappig, en met voorschreidend inzicht over meer dan een vriendinnetje aan de haak slaan.
Gaat dat zien! In Amsterdam dan, in Utrecht is hij uit-verleid)

Dat deze zomerdagen maar net zo lang mogen duren
als de oneindige zomers van de kinderen van Bolderburen.

dinsdag 23 juli 2013

Oogstfeest









































Ik ben verhuisd,
van mijn oververhitte kantoor
naar de verkoelende benedenverdieping waar het slechts 26,5 graden is.
En terwijl ik heel hard aan het tikken ben
mijmer ik wat over de moestuinplantjes
die onnoemelijke dorst moeten hebben.
Ik zie ze al slapjes op de droge aardkorst hangen.
Wat een luxe dat ik eigenlijk dit jaar nog niet eerder
uren met gieters in de weer moest zijn.
Maar die arme plantjes...
Denk ik dan
En zo staar ik weer een minuut of wat wezenloos naar mijn scherm.

Vorige week hadden we het genot
van twee avonden met z'n tweeën in het moesje
wegens logeerpartijtjes van de freules.
Daar kan geen vakantie tegenop hoor.
Rustig je net geplukte courgette op de barbecue mikken
wat naar vogelgefluit luisteren
en even je toetje bij elkaar scharrelen in de bessenstruiken.
Een klein landje, het grootste geluk.
Dus hou vol lieve slappe slaplantjes,
ik kom er straks aan!


maandag 15 juli 2013

Vakantiewaan














































Nog wéken duurt het
voordat we op vakantie mogen.
Ik krijg er welhaast een zomerdepressie van.
Al heb ik een erg leuke werkopdracht,
wat iets met heel veel kinderboeken behelst,
mezelf achter de computer zetten terwijl de zon straalt
voelt als eenzame gevangenis opsluiting.
Werkkamp.
Straf van de meester.
Zal ik nog even doorgaan met overdrijven?
Daarom pakte ik vorige week de freules in
voor een middag vakantiewaan.
En bij vakantie hoort water en zand en chipjes die klef aan je buik plakken.
Vond mezelf behoorlijk dapper,
twee bevleugelde freules aan de waterkant
en alleen mijn paar ogen om dat gespatter in het gareel te houden.
Maar sjonge, waarom ik niet vaker zo alleen met ze op pad ga,
is me een raadsel!
Genieten was het. GENIETEN!
(zo roep je dat toch op vakantie?)
De dames gingen zelfs spontaan in een positie liggen
waarop mijn broer en ik ons gehele leven
op de foto zijn gezet.
(Lekker op je buik al mijmerend in de lens kijken)
Ik zal er eens een oud kiekje van opsnorren.
Als die hijgende deadline in mijn nek uit gehijgd is dan.

vrijdag 12 juli 2013

Moddervarkens

































Blote kinderen op het internet.
Dat kan eigenlijk niet hè...
Dat word je dan verteld:
Onverstandig,
Je weet niet wat met je foto's kan gebeuren,
Er zijn rare mensen
Van dat soort dingen.
Brr naakt.
Maar, nee...
Ik vind dat we maar een angstig volkje zijn geworden,
Als iedereen verblind knippert
bij het zien van wat wit vel en een bilpartij.
Dus, inderdaad,
Ik weet niet wat er met deze foto's kan gebeuren.
Maar onschuldiger bloot zag ik nooit.
Ik stel me zo voor,
dat vroeger toen alles nog beter was
het er altijd zo aan toe ging.
Wat hengelen aan de waterpomp
tot een grote overstroming het pad tot een modderpoel maakt.
Of vroeger de freules zich dan ook vol overgave
de kleren van het lijf hadden getrokken en zich
in een modderbad hadden gestort,
betwijfel ik.
Maar mijn freules waanden zich woeste moddervarkens,
met geknor en gewroet en al.
En varkentjes trek je toch ook niet
een poppig roze jurkje aan
na zulk heerlijk vertier.
En bovendien,
het scheelt me toch een hoop was,
dat blote gespeel!
Het enige jammer aan dit oervermaak is dat ik
hier en daar een teek uit die papierwitte lijfjes moet draaien.
Maar ach, de natuur hè mensen, de natuur.