Pagina's

woensdag 25 december 2013

Vrolijk kerstfeest!
















Een heerlijke en vrolijke kerst voor iedereen!

Wij gingen  net als vorig jaar
naar de fantastische Maud voor de kerstkaartfoto's.
Al zet ik ze 1000 keer per dag op de foto,
zoals Maud (met een beetje hulp van een scheetkussen)
het doet, lukt het me nooit! 

Nu op naar het grooooote familiekerstdiner! 

vrijdag 20 december 2013

O denneboom, wat zijn uw stukjes wonderschoon








Vorig weekend huppelden we dus door een bos
bij de boerderij.
De grond bezaaid met dennentakken.
Nou ja.
Die kan ik dus niet laten liggen. 
Dennentakken, dennenappels,
kleine schatten.
Dus gisteren keerden we terug
om de hele auto vol te laden
en op de boerderij kerststukken te fröbelen.
Samen met Emma
flansten we er maar liefst dertien stukjes, takken en kransen in elkaar. 

We grapten hoe trots onze moeders op ons zouden zijn
bij het zien van zoveel huisvlijt. 
Stiekem is kerststukjes maken natuurlijk
het meest truttige wat je kunt doen.
Maar goed
een lege boerderijdeel
daar kun je wel een lading dennentakken, hulst 
oase en glitter op kwijt
voordat de kerstsfeer er een beetje in zit.
En die taak namen we maar wat graag op ons.

Tevreden reden we terug naar huis.
Waar een uiterst teleurgestelde man vroeg
waarom dat met lege handen was.
Tja, oeps. 
Helemaal niet aan gedacht
om ook maar een takje groen mee te nemen.
Waarmee ik dan maar wil zeggen
kerststukjes zijn behoorlijk hip.
Als zelfs mijn liefje er graag een in huis wil!
(Moet ik nou voor de derde keer deze week naar Ijhorst rijden?)



Leenhond Lodewijk
































Timmer-lief ging een weekend vloeren leggen op de boerderij.
Aangezien wij ook best op hem gesteld zijn
wilden we wel een dagje mee
gewoon om hem te zien.
Dat mislukte.
We zagen liever bos en hei
en lieve Lodewijk.
(En zagen af en toe een vader oprijzen uit het zaagsel,
geen zorgen.)

Er blijkt niks zo rustgevend
en stimulerend als een hondenwandeling.
Savine, normaal niet vooruit te branden,
wandelde, rende en huppelde.
(Oke, dat kan ze niet. Ze galoppeerde.)
En Ianthe sloeg voor de gelegenheid voor het eerst haar middagslaapje over.
Wat wil je als je 'Looiewijk' kan rond commanderen
en hij nog luistert ook.

Kortom, we moeten ook een Looiewijk.
Een leenLooiewijk wel te verstaan!

maandag 16 december 2013

Have a Holly Jolly Christmas!

































Zoete plaatjes zijn zo geschoten...
Zet twee freules in pyjama onder een boom
en laat ze helpen met versieren.
Ik hang er toch nauwelijks iets breekbaars
want dat is vragen om moeilijkheden
aangezien Savine nu al heeft bedacht
dat zij elke dag mag rusten in het hutje
onder het tafeltje waar de boom op staat.
Ik kan me haast niet voorstellen dat het geheel
voor Driekoningen nog niet omgedonderd is...

Maar het tafereel voordat die boom in de kamer stond...
Oef.
Het is maar goed dat daar geen foto's van zijn.
Ik had het lumineuze idee
om in mijn eentje
met twee meisjes allebei op een eigen fietsje
lopend een kerstboom te gaan kopen.
Waarom?
Echt geen idee. Het moet iets te maken hebben
met mijn aftakelende hersenbrei
onder invloed van vele vlagen hormonen.
Ik sjouwde me een halve hernia
want om de tien meter wisselde ik
van het tillen van de niet geringe kerstboom
naar het tillen van een gillende tweejarige inclusief loopfietsje
die liefst midden op drukke busbanen, kruispunten of parkeerplaatsen
stil wilde staan.
Terwijl ik hysterisch roepend de andere woest fietsende freule
probeerde te behoeden voor een ongeluk.
Wat natuurlijk niet geheel en al lukte
en ook zij met tranen en tuiten en een geplette hand bij onze voordeur aankwam.
Nou ja
de kerststemming zat er in ieder geval lekker snel in.

Gelukkig hebben de dames de kerstgedachte al wel goed opgepakt.
We lazen Dick Bruna's kerstklassieker
en nu spelen ze elke dag dat de kerstboom jarig is...
Ik snap het ook wel
want in de gloednieuwe kerststal,
die de goede ouwe Sint bij de Arm vond,
ontbreekt elk spoor van Jozef en Maria.
Een baby zonder ouders,
slapend in een stal met schapen en kamelen, koningen en engelen
ik zou er ook geen touw aan vast kunnen knopen
en er voor kiezen een boom vol pinguïns en rendieren te eren...






donderdag 12 december 2013

Dag Sinterklaasje, dag!

















Hoe snel je stemming toch om kan slaan...
Tuigde ik vanochtend de kerstboom op
vierde ik dit weekend nog uitbundig Sinterklaas.
Dat de beste man al lang naar Spanje was vertrokken,
tja, daar konden wij ook niets aan doen. 
Niet iedereen heeft een huis vol Pieten tot z'n beschikking.

En man oh man, wat hou ik van die kleine gelovigen.
Zo vol ontzag zingen
elke avond in de schoorsteen roepen
Alle liedjes uit je hoofd leren
en zo ongelofelijk blij zijn met alles. 
Van nieuwe sloffen, tot spuuglelijke pop
(maar die werd elke avond in de schoorsteen geroepen
wat had de Sint anders gemoeten?)
van een kassa tot stickers. 

En eigenlijk denk ik niet eens dat de kado's 
het meeste indruk maakten. 
Maar die 'brieven' van Sinterklaas...
Het eerste wat Savine riep bij het zien van de berg pakjes:
'Maar ik ben niet lief geweest! Ik heb Ianthe getikt!'

Tja... Dat was zo ja. Tikken, of te wel slaan, is niet lief.
Maar gelukkig konden we haar overtuigen dat er wel kadootjes voor haar waren
omdat ze ook heel aardig 'sorry' had gezegd.

Dus nu hoor ik haar de hele dag er op los rammen, 
afpakken, gillen en schreeuwen
om daar meteen achteraan 'Sorry, zal het niet meer doen'
te roepen. 
Nou ja. Het is een begin. 

(en Sint pinkte ook een traantje weg
toen hij zag dat de oudste freule zelf haar gedicht voorlas.
Ze hield hem op z'n kop en zei plechtig:
'Lieve Savine... op ten Noort... Wat kun jij prachtig zingen.
Je zong... *hele liedje Zie ginds komt de stoomboot*
en dat vond ik zo mooi... 
Zo ging het nog minuten door. 
Dat kleine meisje toch.)

(en o ja, de Sint kwam 's avonds ook nog voor de grote mensen.
Dat was minder fotogeniek aangezien we of in een lachstuip lagen
of iets heel kleins en moeilijks aan het zoeken waren
of hele grote wallen hadden omdat het inmiddels na 3 uur 's nachts was.
Maar echt, die mán! Wat hou ik er van!)


maandag 9 december 2013

Kees-Karel































Na een weekend vol kado's van de Sint
(waarover later meer)
kregen we vandaag nog een kado.
Een kijkje in mijn buik!
Daar zat een wild draaiende, trappende en voor zo ver te zien gezonde baby!
Dat was al een vreugdedansje waard.
Maar toch ben ik al uren concentratieloos
rond aan het huppelen
met een glimlach die niet van mijn gezicht te branden is
want....
de freules krijgen een....

BROERTJE!!!!

Dat wist Savine natuurlijk al lang.
Al zong ze het hele weekend
'Ik wil een zusje, ik wil een zusje',
maar als ik dan vroeg wat er in mijn buik zat
zei ze al maanden stellig:
'Een jongetje.'
Dus.
Savine heeft altijd gelijk,
weten we dat ook weer.

Nou vroeg ik de vorige keer
wat jullie dachten.
De meesten hebben een niet te missen intuïtie hoor!
Of zelfs voorspellende dromen!
Over die namen gaan we het nog wel hebben.
Al adopteren we nu Kees- Karel dan maar als werktitel voor ons 'mannetje'.
('Mijn mannetje' is de naam van Savines knuffelschaap
en als zodanig de allerbeste koosnaam
voor het jongensmensje in mijn buik)

En dan beloofde ik ook nog een feestpakket
voor de gelukkige rader.
Die gaat naar:
























































Els dus!

Laat je weten of je kerstverrassingspost, een kinderboekenpakket of iets gezeefdrukts wil?

maandag 2 december 2013

En het wordt.....?









Dit weekend liep in door de overvolle stad
met tranen in mijn ogen.

Net had ik mijn timmerlief aan de telefoon gehad
die doodleuk vertelde 
dat de grote freule naast de bakfiets mee fietste op weg naar huis...
Dwars door de stad.
Wanneer is dat gebeurd
dat ze van klein hulpeloos meisje
zichzelf getransformeerd heeft tot 
groooote peuter
die zelf door de stad fietst?
Ik kan dat maar niet bevatten
dat dingen zo snel gaan.
En toen ging de kleine freule ook nog
eens hele sinterklaasliedjes zingen.
Met 'Zie ginds, waaiende wimpels en huppelende paardjes' en al. 
Net twee...

Ik verzuchtte bij mezelf
als ze allemaal zo snel groot blijven worden,
dat ik dan wel wel baby's moet blijven maken...
(en dat is natuurlijk een grapje mensen. Echt)
Maar ook deze baby gaat zo hard!
Volgende week ben ik alweer op de helft.

Wat me op het volgende brengt...
Baby 3 is een ....?
Ik weet het nog niet
jullie wel?
Als jullie nou eens even lekker hardop gaan raden
(en eventuele naamsuggesties erbij)
én het volgende week goed blijken te hebben
ga ik gewoon weer iemand blij maken met een kado. 
De gelukkige rader/winnaar
mag kiezen dan uit
* Kerstpost van mij mét verrassingen erbij 
* iets gezeefdrukt door mij
* een pakketje samengesteld uit de vele kinder- young adult boeken die ik het afgelopen jaar toegestuurd kreeg.

Ik ben benieuwd! 


Verwennerij voor kleine Sam








































Ik ploeterde me weer eens door mijn eigen twijfels en schuldgevoelens heen
en schreef over mijn schaamteloze verwennerij van de freules (of valt het toch mee?)
voor Kleine Sam.
Hier lees je mijn blog.

donderdag 28 november 2013

En de winnaar is...
































De charmante assistente
naam haar taak zeer serieus.
Ze trok een lootje uit de kom
vol enthousiaste reageerders.
Daarvoor zeer veel dank
want dat maakt het schrijven stiekem
duizendmaal zo leuk
als je weet dat er ook mensen meelezen.
Dus de freule roerde en draaide
en toen werd het nog even spannend
want ze had er twee in haar hand
waarvan ze er een meteen liet vallen.
En de winnaar is...
Annemieke!

Nou ja zeg,
mijn bloedeigen nicht
met wie ik doldwaze plannen maakte
voor een heuse tassenlijn...
Als dat geen voorbode is
van nog een productieve zeefdruksessie?!

Nou zit ik met een volgend probleem,
want ik beloofde de tas ook te vullen
en was van plan het prentenboek Het Hekje
erin te stoppen.
Maar ja, dat heeft Annemiek al
aangezien ze het met mij maakte...

donderdag 21 november 2013

Feestje met kado (voor...?)














Hieperdepiep...
Hoera!
Voor wie?
Voor mij dit keer!
Of tenminste, voor deze blog.
Vandaag precies twee jaar oud.
En dat vind ik persoonlijk wel wat.
Al twee jaar lukt het me om min of meer elke week
iets te posten.
En dat is dan ook het enige voornemen dat ik in al die tijd heb volgehouden.

Voor de schattige babyfoto's van Ianthe,
waar het ooit mee begon,
hoef je hier al lang niet meer te zijn.
Babyfoto's duren nog een maand of 5.
Toch heeft het schrijven van de stukjes mij wat opgeleverd.
Namelijk:
het enige gestructureerde overzicht in mijn foto's/leven/hoofd
een blog voor webwinkel Kleine Sam
en op elke feestje/bijeenkomst/vergadering/ontmoeting met de vrienden van mijn ouders
is het gesprek 'hoe gaat het met jullie?'
overbodig...
Iedereen die hier wel eens een blik werpt
denkt precies te weten wat wij en de freules beleven.
Handig.
En heus niet helemaal waar.

Maar goed.
Ik prakkiseerde en wikte en woog
omdat ik vind
bij feest hoort een kado.
Een zelfgemaakt kado.
Dus ik tekende, sneed, zeefdrukte, naaide en was supertrots...
Niet alleen maakte ik een doek voor de baby,
shirt en sjaal voor Savine,
maar ook....
een handgedrukte, handgemaakte tas.
Het Kado.

Hij was af en toen wilde ik hem niet meer weggeven.
Maar ja.
Een man een man, een woord een woord
(aan mezelf ja, maar mijn psyche werkt nogal krom)
Ik zocht een geinig fotomodelletje met bijpassende outfit
om dat tas te showen
en hem zo begerenswaardig mogelijk te maken.
Dat lukte, want het fotomodel in kwestie
raakte furieus toen ze hoorde dat
het een kado was
met nog onbekende bestemming.
Ik vraag me ook af, van wie ze dat heeft...

Maar nu is dus de vraag
Van wie oh wie
wordt deze met zeer veel liefde gemaakte tas?
Laat een berichtje achter
als je hem graag wil hebben
(of als je hem spuuglelijk vindt,
echt niet wil, maar beleefd genoeg bent om dat niet te laten merken)...
Dan trek ik volgende week een winnaar
en stop ik er misschien nog wel een verrassing in...
(Ik lijk zowaar de goedheiligman wel)

En nu taart!
(en ook dat is niet waar, want ik zit een pita falafel weg te kanen...)