Pagina's

dinsdag 29 april 2014

Sprookjesboom





















Soms gebeuren er toch zo maar zulke leuke dingen
(Nee geen babybroer erbij, die wacht nog geduldig)
dat ik soms bijna denk dat sprookjes echt bestaan.
Zo kreeg ik een paar weken geleden
zo maar een mail van Lydia.
Lydia had mijn blog gevonden
en vatte hem samen als kleuren, knutselen en kinderen.
Dat vond ik treffend, ja.

Nu vind ik het hoe dan ook leuk om reacties op mijn blog te krijgen,
maar helemaal van mensen met een goed idee.
Nou ja, Lydia was dus ook nog iemand met een briljant idee.
Ze stelde een ruilhandel voor, van dingen waar we goed in zijn.
Zij is dat in schilderen, ze is decorschilderes
en ik ben dat in, nou ja, schrijven en plaatjes van mijn kinderen maken.
Tja, verschil moet er zijn.

Zo kwam het dat vandaag in Ianthe's kamer een sprookjesboom is gegroeid.
En man! Wat vind ik hem mooi!
Lydia kwam vorige week even langs om een plan te maken
en we besloten dat Ianthe wel eens verwend mocht worden.
Ik bedoel, grote zus kreeg pas al een huisjesbed,
Aanstaande broer krijgt een gloednieuwe kamer en kado's en heel veel aandacht
en zij is straks zo maar de middelste.
Met een kamer die als enige vorm van decoratie een paarse muur had.
Die daar per ongeluk was gekomen en nooit was afgemaakt.
Het lot van de middelste is maar een treurig lot, of niet?

Een paar dagen later kreeg ik een schetsje voor de schildering.
En daar stond precies alles op wat ik bij Ianthe vind passen:
een egel (die staat ook op haar geboortekaartje) maar ook juist een sprookjesboom
met allerlei bewoners.
En vandaag kwam die boom dus in zo'n vier uur tot leven.
Met bewondering kwam ik af en toe even spieken...

Een opzet met krijt
een witte latexlaag over het paars heen
(toen was ie eigenlijk al prachtig!)
met zelfgemaakte stempels bladeren maken
en uiteindelijk het 'inkleuren'.
Het is zo jammer dat de kleine freule uit logeren is
want wat zou ik haar graag vandaag haar nieuwe kamer laten zien!
Ik weet zeker dat ze dolenthousiast is!

Dus ik zeg:
weg met witte muren!!
Iedereen moet een sprookjeskamer (of schilderij of poster of kaart)!
Bel/ mail daarvoor even naar Lydia Staemmler
die maakt er een prachtige Kleurrijke Kinderkamer van!

Naast dat ik het liefst vannacht in Ianthe's bed kruip,
vind ik het ook zo leuk om Lydia 'toevallig'
ontmoet te hebben.
Soms past het gewoon, snap je elkaar zonder elkaar echt te kennen.
Zo bleek ze vorig jaar al met mijn Timmerlief gewerkt te hebben
aan een prachtig decor voor het Rijksmuseum.
Nah? Dat is toch geen toeval?







dinsdag 22 april 2014

Babarber- voor Kleine Sam






























Niks zo handig als dochters die meehelpen in de tuin.
Maarten 't Hart zei het al van de week in zijn programma over zijn moestuin
dat het toch wel jammer was dat hij ze niet had.
Maar dat ze waarschijnlijk toch geen onkruid gingen trekken als ze een jaar of vijftien waren.
Nou, ik hoop de onze wel.
Al houden ze ook niet van kweekwortels uit de grond pluizen
of aardbeienplanten schoonmaken.
Wel van kalk strooien, Savine kreeg er geen genoeg van.
Mos zullen we dus wel niet krijgen dit jaar...

Over mijn moestuin schreef ik een column voor Webwinkel Kleine Sam.
Dat het jeukt, kriebelt, roept die tuin.
Het zal het ontluikende leven wel zijn.
Maar wat zit die enorme buik toch verdomde in de weg bij het onkruid wieden.
Tijd dat die broer maar eens komt
en ook zijn handen uit de mouwen gaat steken!

Om mezelf te verwennen kocht ik vandaag het allerleukste tuinboek aller tijden:
De Moestuin van Mme Zsazsa
Een jaar lang zaaien, koken en proeven (hier laat Mme Zsazsa al zien wat dat is, klik er op lieve mensen, echt! Je wil het niet missen)
Ik kocht het, maar Timmerlief pikte het subiet in.
En racete naar de tuin, zodra het boven stil was.
Dat krijg je dus van zo'n mooi boek.
Zin in het leven,
en als je al een tuin hebt
zin in je tuin.
Mooie plaatjes,
fijne informatie
die nu eens niet gortdroog, maar goed fijn en gezellig is geschreven.
En dan ook nog eens met lekkere recepten.
Kortom, ik wou dat ik het zelf gemaakt had.
Maar nu is het dus mijn nieuwe lievelingsboek.

zondag 20 april 2014

Vrolijk Pasen!







































Ik kreeg ineens de zenuwen...
Zou ik op een paasei broeden?
In dat geval kon ik maar beter op mijn nest blijven zitten.
Waar we al jaren de paashaas op de boerderij bezoeken
leek het me verstandig om hem nu maar eens naar ons toe te laten komen.
Voor je het weet had ik in een paardenstal Broer moeten baren.
Leek me toch iets te oer en iets te natuurlijk.
En om Broer nou z'n hele leven te laten uitleggen
waarom hij in Ijhorst ter wereld kwam
is ook zo wat.
Maar ja, niks geen Broer hoor.
Wel een heleboel eieren.
En dat was ook leuk
zo in het hofje om de hoek.

zaterdag 19 april 2014

Pierenpoel en alles bezet
































De moestuin is al lang ontwaakt
wij eindelijk ook.
We begonnen het seizoen maar eens met een pierenpoel
en Ianthe zorgde dat alle aardappelholletjes
'Bezet' waren.
En stiekem kon ik het niet laten
om met m'n dikke pens
ook wat planten uit de grond te trekken.
Het zag er belachelijk uit ja
en zo voelde het eigenlijk ook wel.
Maar ja, ik kan toch niet met mijn benen in de lucht
gaan zitten toekijken hoe alles maar groeit en bloeit
ook op plekken waar dat niet moet?
Ik hoop maar dat Broer dat straks ook vindt
als hij zijn slaapjes onder het appelboompje mag doen.

dinsdag 15 april 2014

Doe de dino










Het was nog een uitje voor Savine
Naar de dierentuin op haar verjaardag.
En Timmerlief ging voor de gelegenheid mee.
Dan doe je dus ineens een heel ander rondje
en krijg je hem/n niet weg uit het dinobos.
Rennen, brullen, klimmen, grommen
doe de dino
en je voelt je stukken beter ...

(Verbaasde me weer eens over de wonderen der natuur.
Een uur oude Mara die rond hupste alsof het doodnormaal is,
daar kunnen die hulpeloze mensenbaby's nog wat van leren!)

woensdag 9 april 2014

Vierjaardag #2 Kabouterfeest









































Het eerste kinderfeestje in huize op ten Noort is een feit.
Daar waar ik me voor werk
een paar weken geleden een slag in de rondte organiseerde
voor een te gek feestje met woest boogschietende jongens
en lieflijk knutselende meisjes
(morgen in de Kidsweek, joehoe!)
was het nu aan de grote freule om het feestvarken te zijn.
De lat lag hoog, zoals je begrijpt...
Mijn lat kon niet meer zo hoog,
laten we het daar maar op houden.
Maar vierjarige wezens zijn heel snel tevree
met wat roze tule en massa's suiker.
Wie had dat gedacht...

Het eerste kado bestond uit een balletpak
en rozenkroon.
De dag was geslaagd,
de rest van het feest hoefde eigenlijk al niet meer door te gaan.
Een roze prinses was geboren.
Maar ja, zo gaat dat niet
als je lichtelijk manische ouders hebt
als het om feestjes gaat.
Dus na het cake versieren
kregen we ineens heel bijzondere post.
Van een kabouter wel te verstaan.
Hij was zijn schatkist kwijt
en had absoluut onze hulp nodig bij het zoeken.
In een kaboutertasje had hij speciale spulletjes gestopt om ons daar bij te helpen.
En zo trok er ineens een volkje kabouters door onze straat,
van wel het allerliefste soort.
Vol enthousiasme volgenden ze het lintenspoor
(Ik snap ook niet hoe die kabouter wel een spoor kan achterlaten
maar niet zijn schat meer kan vinden. Raadsels mensen, raadsels)
en achter de klimop in het buurthofje
vond het volkje een heuse kist met brandend lichtje erop.

Die kist ging natuurlijk alleen maar open met een speciale steen
die we gelukkig in het kaboutertasje hadden zitten.
En wat bleek?
Er zaten allemaal steentjes in de schatkist!
Ruststenen voor kabouters die hard voor de plantjes aan het werk waren geweest,
maar ook magische kaboutersteentjes.
Die kinderen op konden eten,
als ze tenminste wel een goede toverspreuk hadden gezegd.
Voor de grote mensen was dat wel jammer,
de steentjes bleven voor ons oneetbaar...

Nou ja goed,
buurtkinderen sloten zich aan bij ons kabouterfestijn
en het werd een heel lieflijk tafereel
zo onder die bloeiende bloesem en brandende zon.
Toen deden we ook nog iets met Oudhollandse spelletjes
Koek- en snoephappen enzo
en waren zelf ook wel heel content met hoe leuk zo'n feestje
bleek uit te pakken.

Thuis was er nog meer kabouternieuws:
of het volkje ook nog even wat kabouterhuisjes kon maken
van wat houten paddenstoelen.
Gelukzalig werden er deuren en ramen geschilderd en stippen geplakt.
Ondertussen bakte de opperkabouter poffers
en toen was het feest wel compleet.
Met een zakje vol bloemzaadjes, ruststeentjes
en een kabouterknutselpagina
(die de geweldige Ocatavie maakte voor de Kabouterfabriek
die helaas inmiddels gesloten is,
maar die nog wel rondzwierf op mijn computer)
vertrok het hooggeëerde bezoek weer naar huis.

Man.
Wat was dat leuk.
Ik zou haast vaker feestjes willen geven.
Dacht ik toen nog,
en toen stonden de volgende dag ineens een hele troep
volwassenen op de stoep.
En die brachten geen kabouterhulptroepen mee.
Toch andere koek hoor....

Al was dit toch ook heel leuk: