Van aftellen naar optellen

Veertig weken
Negen maanden
Een rare abstracte tijdspanne
In het teken van iets groots dat te gebeuren staat.
Verwachting.
Van wat?
Ik wilde dat gevoel vasthouden
Dat gevoel van
Het groeien
Het veranderen
Terwijl het leven gewoon doorgaat
Tot de tijd op is
Het aftellen klaar
En het optellen kan beginnen
Van een heel nieuw mensenleven.
De enige manier om dat groeiende leven vast te leggen
Is door zelf voor de spiegel te gaan staan
En me aan de selfies te wagen.
Die buik
En het leven wat daarin steeds duidelijker wordt.
De laatste tien weken deed ik het elke week,
Herstel de laatste elf weken
Want vandaag maakte ik de laatste van de serie
Met een heuse echte Otto op mijn arm.
Het abstracte wachten
Heel echt geworden
Een broer met naam...


Het hele prachtig mooie liedje 'Ienige geluud' van Daniël Lohues luister je hier

Daar is- ie dan: Otto Pieter Koen!

Ongeduldig wachtte ik op een baby.
Hij wachtte op een nieuwe maand.
Precies om 00.00 uur 1 mei startte Broer met geboren worden.
Drie uur later was hij er, gewoon bij ons thuis:
Otto Pieter Koen!

Op zijn eigen manier keek hij voor het eerst de wereld in
Een sterrenkijker heet dat,
wat ik altijd een prachtig woord vond,
Maar wat eigenlijk meer een best wel onhandige entree is.
Tis toch maar knap dat die fontanellen in en uit elkaar kunnen vouwen...

De gezusters zijn met opa en oma op vakantie
En komen af en toe spieken bij broer
Waarvan ze de naam nog een beetje vergeten
Maar die ze reuze lief vinden.

Een bed vol zijn we nu,
Met vijf!
In mijn hart passen we nog nauwelijks met zijn allen.
Het loopt er maar van over.
Wij drijven dus nog even op onze blauwe wolk...

Aftellen, voor Kleine Sam

Omdat ik rond, dik, en onuitstaanbaar ben
maar daar natuurlijk absoluut niks aan kan doen
schreef ik maar een column (klik!)
voor de webwinkel Kleine Sam.
En niet denken dat het hier een en al stress is hoor.
Ben je gek.
Daar doen we niet aan.
Maar dan zou het zo'n saai stukkie worden,
begrijp je wel...