Pagina's

zaterdag 30 maart 2013

Een ei is geen ei


































Een ei is geen ei
en een sneeuwvlok... Nou ja, ik kan er niks van maken, geen lente in ieder geval.

De freules prikten voor de vorm een broodhaantje op een stok om het paasweekend in te luiden.

vrijdag 29 maart 2013

Alles wordt normaal












































Zo langzamerhand wordt het leven weer normaal.
(zo normaal, dat Savine toezicht houdt op een schilderklusje in de keuken,
terwijl ze een 'Duck' leest. Oom Pieter, als je dit leest,
het is haar lievelingsboek! Ze wil er vast nog een voor haar 'jaardag')

Alleen als iemand toch eens even buiten aan die thermostaat zou willen draaien...
Vandaag toog ik, dapper de moed erin houdend,
naar de Ikea om tuinstoelen te kopen.
Ik sleepte de dingen nog niet naar buiten,
of het begon te sneeuwen.
Daar word je toch niet vrolijk van.
Ook de meisjes wilden stoïcijns buiten borrelen in onze nieuwe tuin.
Versteend, maar oh zo blij
(en jammerend, maar dat hoor je niet met die goed geïsoleerde deuren van ons)
zaten ze daar in hun keuken.
Nou, daar zou geen weergod tegen moeten kunnen,
maar ja die zit waarschijnlijk zelf de sneeuw uit z'n ogen te vegen..


donderdag 28 maart 2013

Waar ga je hene?














De naaimachine heb ik nieuw leven ingeblazen,
of nou ja, het bouwstof eraf geblazen.
Het was immers een jaar geleden dat ik het ding kocht,
met dit project (klik) als enige activiteit in zijn leven.
Zielig.
En ik moest dus een verjaardagskado maken.
Voor volgende week, dan wordt het kleine ding alweer drie.
Maar wat?!
Op die vraag vond ik snel een antwoord (of zeg maar rustig tientallen antwoorden),
want een week of wat geleden ontdekte ik een nieuw inspiratieparadijs:
Pinterest!
Prikborden vol knutsel-, naai-, en huisinrichtingideeën.
Bijna verlammend om zoveel daadkracht van andere mensen bij elkaar te zien.

Maar goed, lapjes gekocht , patroonpapier gevonden
en de naaimasjien snorde tevreden,
terwijl ik hem luid vloekend aanmoedigde om dit fantastische idee  (klik) te maken.
Simpel, beetje knippen, beetje naaien, lintje er aan en klaar.
Ja. Zo ziet het eruit ja.
Maar ik moest eerst iets op patroonpapier tekenen.
En het mijne had helemaal geen ruitjes.
En was ook niet breed genoeg.
Dus ik deed iets uit de losse pols. Want dat klonk wel lekker.
En naaide zo wat hoekjes aan elkaar.
En kortte het patroon met een centimeter of 10 in,
want dat paste wel op het papier.

Eind goed, al goed.
Ik heb een roodkapjesmanteltje genaaid!
Trots, gloeiend hoor, ben ik.
Het kleine meisje mocht het ding even passen,
en het zat haar akelig goed.
Mocht de jarige zichzelf moeten wurgen om een roodkapje te spelen,
kan haar zusje er nog altijd mee vandoor.


woensdag 20 maart 2013

Nieuw werk!
































Het is wat rustig op het hoofdkwartier van Marrits Tekst.
Zelfs mijn site wil vandaag de lucht niet in (wat ronduit verontrustend is),
vandaar een werkbericht hier.
Rustig schreef ik, een paar doorlopende klussen stopten helaas.
Ik kon de tijd wel even thuis gebruiken, dus geen sprake van directe paniek.
Maar nu ik alleen nog met tegenzin tegen de laatste verhuisdozen aankijk,
mogen er weer wat schrijfopdrachten komen!

Gelukkig kreeg ik nog wat mooie bladen binnen waar ik in januari en februari aan werkte.
Hierboven een artikel uit Mijn Skills (in de link zie je het volledige magazine)
over twee verpleegkundigen die mij vertelden waarom ze graag met ouderen werken.
Ik snapte het wel, maar dacht tegelijkertijd, wat een helden! Zwaar werk, tijd en mensen te kort.
Ik zou het niet kunnen.

Daaronder twee artikelen uit Strax Studeren (te bestellen bij Young Crowds,
en heel leuk om uit te delen aan bovenbouw leerlingen!),
waarvoor ik weer eens in het studentenleven dook.
In Rotterdam ging ik een dag proefstuderen bij de opleiding Pedagogiek.
Geinig om weer eens in de schoolbanken te zitten,
maar mijn hemel, wat voelde ik me stokoud ...
Er was een digibord (!), waar een student de aantekeningen op schreef (!!)
en die aantekeningen konden opgeslagen worden (!!!) en dan naar alle studenten gemaild (!!!!).
Met een piepklein beetje weemoed dacht ik aan mijn zolder vol ordners met aantekeningen.

--------------------------------------------------------------------------------------------
Paniek voor niks: website doet het weer...



maandag 18 maart 2013

Kortom













































Niks nieuws in dit bericht,
Slechts een samenvatting.
Voor-tussen-na.
Om voor mezelf te bevatten
Wat we ook al weer de afgelopen maanden hebben gedaan.
Nou, best veel.
'Voor' kan ik me haast niet herinneren
'Tussen'- tijdse stofwolken beginnen op te trekken
En met 'Na' vermaak ik mezelf nog wel een tijdje.
Kortom, we hebben voor het eerst weer eens een echt weekend genomen!

woensdag 13 maart 2013

Er is een Ronja geboren, hoera!



Rust









































'Af' is nog een groot woord
Maar de verbouwing/verhuizing noem ik haast afgerond.
De to-do-lijst bestaat nog maar uit één a4tje, dus kun je nagaan!
En zo voelt het deze week alsof eindelijk
eindelijk alles weer op zijn plek valt.
Een bed, een kast,
een werkkamer
en het nieuwe aanrechtblad,
wat wil een mens nog meer in zijn huis?
Klussen geklaard!
(al is de werkkamer provisorisch, alle overgebleven kasten zijn daar gestald en volgepropt.
Maar ach...)

Paasversiering is zelfs binnengeslopen
en als je alle Duplo onder de tafeltent verstopt
is het hier behoorlijk ordelijk.
Nieuwe plannen zijn dus in de maak,
je zou je eens kunnen vervelen...
Te beginnen met het goede groene voornemen:
de moestuin, dit wordt háár jaar.
Dus kocht ik een minikasje voor op het balkon.
Voorzaaien, ik heb er zin in!

Kasten gate

















Als je veel troep hebt
kun je een paar dingen doen.
Uitmesten
Opruimen
Of veel kasten volproppen.

Dat laatste werd het, natuurlijk.
Maar wie denkt dat dat de makkelijkste keuze is
heeft het mis.
Allereerst het dressoir.
Nogal een chic woord voor het Marktplaatskoopje dat al jaren in de weg staat.
Dus ik maakte er iets deftigers van,
met Franse verf en beeldschone kwast en al.
Waar u denkt dat het ding af is op de plaatjes hierboven
ziet het fout.
Het gevaarte moest nog van top tot teen bekwast
en een verdieping naar boven.
En dan nog volgestopt worden met de talloze verhuisdozen die ongeduldig wachtten.
Dat project is nog niet afgerond, dus een plaatje ontbreekt.

Dan de 'kast van Tante An'.
Ja, zo heet het ding.
Omdat-ie van Tante An was.
Grotesk, ontzettend antiek, prachtig en tegelijkertijd super onhandig.
Waar laat je zo'n ding
als je niet in een museum woont,
of op zijn minst in een flinke villa.
Nou, op de kinderslaapkamer dus.
Maar dat was, logischerwijs, de allerstomste plek in het hele huis!
Dus de mannen sloegen aan het hijsen, sjorren, knorren en zuchten.
Hij kwam naar beneden
werd in elkaar gezet
en zou nooit meer van zijn plek mogen.
Maar ja, toen keek ik vanuit mijn bank
zo het museum in.
En daar werd ik nogal ongemakkelijk van
die hele omhooggevallen kastenbende.
Om een lang verhaal iets korter te maken,
hij staat nu boven. Beter hoor. En ik mag er nooit meer iets over zeggen.

En tot slot iets moderns en gloednieuws:
drie meter Pax, van onze Zweedse vrienden.
Nou die staat.
En is vol.
Ik ga nooit meer twee uur lang plankschroefjes met de hand vastdraaien,
zoveel is duidelijk.
Maar een rúimte!