Aapjes kijken

We hebben vandaag sneeuwpoppen gebouwd, een driekoningenspel gezien,veel ondergekotste kleren en beddengoed gewassen, minimale beetjes ORS met melk bij ons mannetje naar binnen gedruppeld en ons wederom heel veel zorgen gemaakt. Maar dat zie je hier niet. 

Soms heb je dat zo he, dat de stemming ineens omslaat. Denk je net weer lekker bezig te zijn, beetje door de dierentuin wandelen en zo, kantelt de wereld 180 graden. Kun je weer opnieuw je evenwicht zoeken. Otto is dus weer ziek. Op het randje van uitdroging. Haaaaat aan crèchevirussen heb ik. Eén dag ging hij er weer heen. Nou ja, daar had ik dus echt wat aan...

Zouden de apen die we vorige week in de dierentuin zagen ook zo zitten te tobben met hun kroost ? (zo, dat was me pas een bruggetje, van ORS naar de dierentuin, haha) Ik denk het dus niet. Al was het maar omdat ze opgesloten en wel zich nergens zorgen over kunnen maken. Eten wordt opgediend, vertier wordt naar binnen gegooid, kinderen worden constant in de gaten gehouden door mede apen en een medische staf. Ik zou niet met ze willen ruilen, maar phoei, af en toe wil ik ook dat ik in een soort kolonie of groep of wat dan ook wonen. Gewoon, dat je altijd iemand hebt die met je mee denkt, even op kan passen, een oude wijze op zolder die altijd vol goede raad zit. Maar goed. Een commune is dan ook weer zo wat. Met z'n allen op zaterdagmorgen yoga-en enzo, omstebeurt macrobiotisch koken en altijd meeloerende buurvrouwen over je schouder waar je aardig tegen moet zijn. Brr. Niks voor mij. 

De dierentuin dus. Ik vind het een van de fijnste uitstapjes. Wandelend in het bos, mooie dieren kijken, wat klimmen, wat spelen en wat verbazen. Ik vond het wel indrukwekkend, deze bejaarde aap, die een beetje verdwaasd Ianthe zat aan te staren, en af en toe een korsakoff-achtige stuiptrekking deed. Een oud besje, dat een beetje uit het raam zat te turen. Hij of zij had nog net geen geraniums. Ik hoop maar dat we hem (haar? wat denken jullie?) snel weer kunnen opzoeken. 

Doe de dino

Het was nog een uitje voor Savine
Naar de dierentuin op haar verjaardag.
En Timmerlief ging voor de gelegenheid mee.
Dan doe je dus ineens een heel ander rondje
en krijg je hem/n niet weg uit het dinobos.
Rennen, brullen, klimmen, grommen
doe de dino
en je voelt je stukken beter ...

(Verbaasde me weer eens over de wonderen der natuur.
Een uur oude Mara die rond hupste alsof het doodnormaal is,
daar kunnen die hulpeloze mensenbaby's nog wat van leren!)

Twee jaar #2

Word je twee, dan heb je ook minstens twee feestjes.
Eentje met bezoek en kado's en taart
en eentje met z'n viertjes.
Zolang nog niemand naar school hoeft,
proberen we van een doordeweekse verjaardag
ook een feestje te maken.
En dat doe je natuurlijk in een doorweekte
kleddernatte dierentuin.
'Mamma regen stampen?' vroeg de kleine freule dan ook dolblij.
Dus echt, naar de dierentuin in de regen is het einde!
Er is geen mens,
je wordt in je regenpak gekatapulteerd van elke glijbaan
je mag oneindig in plassen stampen
en als bonus vergaapten we ons aan de slurfworstelende olifanten.
Dat ze niet lief aan het knuffelen waren
maar een onstuimige dominantiestrijd aan het voeren waren
vertelde een aardige verzorger.
Wie zijn slurf op het ander zijn hoofd kon leggen, had gewonnen.
Dan gaat die dominantiestrijd er bij ons thuis er een stuk luidruchtiger aan toe.
Met gegil, getrek, slaag en gehuil...
Al hielp het ook wel dat er een hekje tussen deze twee reuzen stond...

Gewoon doen

Ik schreef hier een hele tekst, toen verdween de handel.
En nou heb ik geen zin meer.
Hier stond iets in de trant van:

'Ik deed het gewoon, naar de dierentuin, in de regen.
Ianthe in de plas, blabla
verpieterde dieren in de miezer
Savine op het klimpad
blabla
hele dierenrijk voor ons alleen'.

Nou ja, vreselijk interessant dus.

Weemoed

Nu het zomergevoel zo ver te zoeken is,
zoek ik de zon op van de laatste vakantieweek.
Weemoedig denk ik: 'Kon ik nog maar ...'

... poffertjes bakken op de parade
... vliegen in opa's en oma's tuin
... genieten op de boerderij met heel veel nieuwe kampvriendjes voor Ianthe en Savine
... pannenkoeken eten aan het ven
... een rondje dierentuin doen met loerende leeuwen en schildpadden...

Rondje telefoon

We zijn er weer.
De laatste vakantieavond is aangebroken.
Mijn laptop is weer tevoorschijn getrokken.
Hij komt op stoom door de vakantiefoto's in mapjes te stoppen.
Drie weken zon, pret, de meisjes, Spaanse zwembaden, Nederlandse uitjes.
Ze horen chronologisch, maar dat lukt nooit voor ik weer op tijd mijn bed in moet.
Daarom een rondje plaatjes uit mijn telefoon.

Een uit de kluiten gegroeide Ianthe die echt uit haar wieg barst,
Een trotse Savine op een paard op de boerderij,
Een dierentuin bezoekje
en de laatste week ook veel tuin van opa en oma die er niet zijn (en wij wel)
En de grootste overwinning van deze vakantie: een Savine zonder luier
maar met Barbieonderbroeken.
Drie dagen zonder ongelukjes al, trotser kun je niet worden, toch?

Beestjes kijken met opa

De dierentuin is ons nieuwe lievelingsuitje.
Vorige week trotseerden we regen en wind in Blijdorp.
Gelukkig was het droog in het aquarium!
Opa verbaasde zich minstens net zo als Savine.
Bij de zeepaardjes was hij niet weg te slaan.
De apen deden een showtje babyaap slingeren, de zeeleeuwen riepen naar ons.
Een boom met oranje blaadjes bleek vol vogels te zitten.
En de babyolifant bestrooide zichzelf met snippers.
Wat een beestenfeest!