Misgelukt- chocoladebommen

Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik niet de handigste ben. Ongelukjes met omvallende glazen of druppels olie op nieuwe schoenen, tja dat gebeurt hier gewoon aan de lopende band. Maar ook dingen als huissleutels die in de deur afbreken, lekke banden op momenten dat dat echt niet kan, ontploffende shampooflessen in een vakantiekoffer... Jep, allemaal op mijn pechlijstje. Ik lijk die genen deels te hebben doorgegeven, wat het er hier niet schoner en prettiger op maakt. Maar soms, soms slaat de mislukking alles. Maar dan ook echt alles. Luister. Hoe alles misgelukt werd: (Savine heeft er zelfs een woord voor uitgevonden)

Kijk, ik had een superleuke opdracht te pakken: Knutsel een eetbaar kopje en maak daar spetterende foto's van. Ik had er zin in. Pintereste wat ideetjes bij elkaar en had een goed plan: ik ging kopjes van chocola maken. Easy peasy. Op Pinterest. Dit is wat er echt gebeurde... Stap 1: smelt chocola au bain marie in een pan. Ik dacht: ik koop een keer de goedkoopste chocola, dan eet ik het niet zelf op. Zelfbehoud. Nou mensen, koop dit nooit. Ik weet niet wat er gebeurde, maar al roerend werd de Euroshoppermassa een soort klei. Hele vieze rare smurrie, waar geen mens een kopje van zou kunnen maken. Op naar stap 2: smelt je voorraad lekkere, goede chocola. Dat lukte. Mmm. Dus door naar Stap 3: blaas (water) ballonnen op en dip ze in de gemolten chocola. 

Ballonnen, feestvreugde, chocola. De familie verzamelde zich om mijn zorgvuldig opgebouwde setting zodat ze van dichtbij konden zien hoe ik een kopje ging maken. Ballon 1, dip, zet neer. Check. Ballon 2, ballon 3. Nog voordat ik die heb neer kunnen zetten, gebeurt het. KNAL!!! 

Eerst stilte. Dan een zucht. Dan hysterisch gelach. Erger dan dit wordt het niet mensen. En dan lach je. De ballon vol gesmolten chocola is midden in de woonkamer geknald. Iedereen en alles zit onder. Maar het wordt nog erger. Er gaat nog een chocoladebom af. Het plafond, de muren, alle kleren, alles, maar dan ook alles in bruin gespikkeld. Boenen. Het enige wat er te doen veel. Heel lang boenen. 

Ik probeerde nog iets met afgekoelde chocola, andere ballonnen. Het lukte niet. Ik gaf op en ging over tot plan B. Een eetbaar kopje van koek. Mmm. Ik had er alweer zin in. 

Poging 1: vouw over een vormje deeg en bak. Mislukt, het deeg droop er vanaf en zag er niet uit. Poging 2: bekleed een vormpje met deeg en giet er blindbakbonen in. Geslaagd. Maarrrrrr, die blindbakbonen zaten vergroeid met het deeg. Niet er uit te krijgen! AAAARGHHH! Schreeuwde ik. Wat is het met deze opdracht?! Poging 3: doe er een bakpapiertje tussen en stort dan vol met blindbakbonen. Hèhè. Geslaagd.

Toen begon het leuke gedeelte: versieren, beplakken en vullen van de kopjes. Mijn lieve assistente Ianthe hielp bij alles. Voor een goed effect maakten we voor een keer de slagroom roze met een druppel kleurstof. Zag er lekker uit bij de aardbeien. Als dank mocht ze na de fotoshoot het bakje  opeten. 

En toen. Alsof dit geheel nog niet rampzalig genoeg verlopen was, gebeurde dit: 

Ianthe ging de auto in na het eten van het kopje voor een lekkere lange rit. Ze viel in slaap. En werd na een half uur wakker met deze reden: ziek. Alles eruit. Alles. Met geweld. Weet u nog de kleur van de slagroom? Dan weet u nu de kleur van al haar kleren (het WAS een wit jurkje), de autobekleding, de tassen bij haar voeten, de autostoeltjes en de rest. ROZE KOTS. Niemand die gezegd had dat dit verhaal leuk ging worden.... 

Gelukkig zie je niks van deze catastrofe terug op de foto's die ik inleverde met een mini-tekstje erbij. Eetbare kopjes maken, leuk joh. En mákkelijk! Doe het allemaal! 

Leve de herfst!

Zoals dat gaat in bladenland
schoot ik in de zomerse bloedhitte
plaatjes voor het kakelverse herfstnummer van de Coop keukentafelgids.
Ik zocht me wezenloos naar bladeren die er herfstig uitzagen
en naar een achtergrond waar je niet al te veel bloemen in bloei zag.
En zoals dat gaat als je zzp-er met zwangerschapsverlof bent
(maar wel gewoon je leuke werkklussen wilt doen)
dit alles met drie kinderen om me heen dartelend.

Dus dat deze productie nu in het blad staat
is te danken aan opa's en oma's!
Niets dan hulde aan mijn lieve moeder
die handenmodel speelde,
kinderoppas en flessengever tegelijkertijd was,
en de beste zomerse herfstboom in haar tuin heeft!

Ga allen naar de Coop voor je eigen nummer
(ik moet ook, want het blad heb ik zelf nog niet in handen gehad)
of naar de online versie (klik)
zodat jullie ook je huis kunnen pimpen met een:

Schattige afvaluil

Een vrolijke herfstbladerenslinger (die eeuwig goed blijft, de mijne hangt al maanden)

en zelfmaakvogelvoerbakje.

Leve de herfst!

Trouwens, het zomernummer ben ik helemaal vergeten te noemen.
Hij ligt niet meer in de winkel,
maar mocht je nou met deze warme temperaturen toch zin hebben
om zelf zomerse spelletjes te maken,
dan kun je hier (klik) terecht.
Want zeg nou zelf,
reuzenbellenblaas,
kegelen,
schaken,
een overgooispel
en een handige zelfmaak etui zijn altijd goed!

Babarber- voor Kleine Sam

Niks zo handig als dochters die meehelpen in de tuin.
Maarten 't Hart zei het al van de week in zijn programma over zijn moestuin
dat het toch wel jammer was dat hij ze niet had.
Maar dat ze waarschijnlijk toch geen onkruid gingen trekken als ze een jaar of vijftien waren.
Nou, ik hoop de onze wel.
Al houden ze ook niet van kweekwortels uit de grond pluizen
of aardbeienplanten schoonmaken.
Wel van kalk strooien, Savine kreeg er geen genoeg van.
Mos zullen we dus wel niet krijgen dit jaar...

Over mijn moestuin schreef ik een column voor Webwinkel Kleine Sam.
Dat het jeukt, kriebelt, roept die tuin.
Het zal het ontluikende leven wel zijn.
Maar wat zit die enorme buik toch verdomde in de weg bij het onkruid wieden.
Tijd dat die broer maar eens komt
en ook zijn handen uit de mouwen gaat steken!

Om mezelf te verwennen kocht ik vandaag het allerleukste tuinboek aller tijden:
De Moestuin van Mme Zsazsa
Een jaar lang zaaien, koken en proeven (hier laat Mme Zsazsa al zien wat dat is, klik er op lieve mensen, echt! Je wil het niet missen)
Ik kocht het, maar Timmerlief pikte het subiet in.
En racete naar de tuin, zodra het boven stil was.
Dat krijg je dus van zo'n mooi boek.
Zin in het leven,
en als je al een tuin hebt
zin in je tuin.
Mooie plaatjes,
fijne informatie
die nu eens niet gortdroog, maar goed fijn en gezellig is geschreven.
En dan ook nog eens met lekkere recepten.
Kortom, ik wou dat ik het zelf gemaakt had.
Maar nu is het dus mijn nieuwe lievelingsboek.

In de lentezon

Zoveel dingen waar ik blij van word,
deze laatste week.
Zoals verlof, wat een groot woord is
als er gewoon twee freules rondlopen
daar krijg je toch heus geen vrij van.
Maar wat een heerlijkheid
om hele dagen in het hofje om de hoek
aan de rand van de zandbak
in de lentezon te mogen slijten...

Voordat ik jullie met verjaardagsfoto's
van het allerleukste kabouterfeest ooit overspoel
in dit feestweekend voor de bijna vierjarige freule,
hier eerst nog een apetrots werkbericht.

Want wat werd ik ook blij
om het langverwachte resultaat te zien
van mijn eerste bijdrage aan de Coop Keukentafelgids!
(Haal hem allemaal, ligt gewoon gratis en voor niets in de winkel!)
Met een knappe Ianthe in de hoofdrol die de plantjes water geeft.
Wat niemand ziet op deze lentefoto's
is dat ze in januari zijn geschoten
tijdens die rampzalige week dat m'n Timmerlief weg was
en de freules ziek.
Het mag dus een lieflijke foto zijn van een gieterend meisje
eigenlijk is het je reinste kindermishandeling...
Ianthe heeft hier 40 graden koorts
en werd door mij als model in een vest op het balkon gezet
om in het half uurtje winterse zon dat er scheen
de schijn te wekken dat we te maken hadden
met frisse lenteblossen...

Nou ja, ze deed alsof ze het leuk vond
en als je 40 graden koorts hebt
is wat natuurlijk afkoeling ook goed. Toch?

Afgelopen week leverde ik bergen foto's aan
voor het zomernummer van de Keukentafelgids.
Zonder zieke modellen dit keer,
al zijn ze zieltogend een stuk beter te regisseren kan ik je wel vertellen!

Aftellen, voor Kleine Sam

Omdat ik rond, dik, en onuitstaanbaar ben
maar daar natuurlijk absoluut niks aan kan doen
schreef ik maar een column (klik!)
voor de webwinkel Kleine Sam.
En niet denken dat het hier een en al stress is hoor.
Ben je gek.
Daar doen we niet aan.
Maar dan zou het zo'n saai stukkie worden,
begrijp je wel...

Aan de muur

Of- ie blijft hangen, weet ik nog niet
maar ik heb de babykamer een nieuwe poster gegeven...
Eentje die ik zelf heb gemaakt, althans geschreven!
En leuk dat- ie is! (En dat mag ik best zelf zeggen!)
Waar ik van de zomer voor Bruna een kinderboekenblad vol schreef,
mocht ik nu een doe-poster voor de voorjaarsvakantie  (klik) verzinnen.
Nou, een groter plezier kun je mij niet doen.
Moppen verzamelen, een lekker recept verzinnen
(Tada! Daar waren die foto's van de cake-in-een-potje van!)
puzzels en knutsels maken en spelletjes bedenken...
Ik had zo vijf posters kunnen vullen.
Het werd er natuurlijk een, maar wel een grote!
Met aan de ene kant een geweldige kaart van Anurbia
en aan de andere kant mijn doe-dingen.
Morgen zit de poster bij Kidsweek
en volgende week gaan jullie hem allemaal ophalen bij de Bruna!
Want ik ben heel benieuwd of jullie de puzzel wel kunnen oplossen
en of jullie een echt happende dino kunnen knutselen!

En o ja: ik deed ook nog een drinkflessentest voor Kidsweek.
Het testteam vermaakte zich uitstekend in de speeltuin
alwaar ze rennend, klimmend en schommelend
met de flessen aan de haal gingen.
Je snapt hoe hard ik er achteraan moest rennen om
te horen wat ze er eigenlijk van vonden...

Om te snoepen

Januari is niet mijn maand.
Het is donker en treurig.
Daarom gaf ik mijzelf een kado
om deze deprimerende wintermaanden door te komen.
Twee heerlijke softboxen vol daglicht
stonden met de postbode op de stoep.
Ik maakte er al een (nog geheime) zonnige en vrolijke reportage mee
waar ik hopelijk snel meer van kan laten zien.
En deze foto's, 's avonds laat in de keuken.
Tis jammer dat m'n hulpkok
zo akelig winters bleek is
anders zou je bijna denken dat het voorjaar al is aangebroken!

Ook binnenkort het recept voor deze cakejes in een potje
want ook die komen (in geïllustreerde vorm) op een heel mooie productie
die nu bij de drukker ligt!
Ik kan niet wachten!

Typerdetiep

  

7Days Piet

7Days Piet deel 2 by Marritschud

Kidsweek testteam lijm by Marritschud

Soms komt in een week al het werk van weken bij elkaar.
Geen herfstvakantie dus voor mij
Maar twee dagen invallen en twee deadlines.
De week er op is des te leuker.
Het ene na het andere blad valt op de mat
met eindelijk de resultaten van al dat getiep.
Twee bladen zijn al iets langer uit:
Sinds begin oktober krijg je (als het goed is)
bij elke Bruna een speciaal Kinderboekenmagazine,
boordevol boekennieuws, leestips en testjes,
geschreven en verzonnen door... moi!
Niet gekregen, wel nieuwsgierig?
Kijk hier.

Tijdens de zomervakantie freubelde ik
tussen het zwemmen, bakken en wandelen door
nog wat campingspellen, campingrecepten en campingknutsels
in elkaar voor het ANWB Explorers Insepctie Kids magazine .
Savine, aangemeld als Inspectie kid, kreeg haar eigen blad thuis
en was helemaal in haar nopjes dat haar handen op de foto staan.

Verder vielen dus Strax Studeren (met studienieuws voor scholieren)
en de 7Days en Kidsweek in de bus.
Voor de een stortte ik me op de Pietendiscussie
dat op maandag (vorige week, toen ik het schreef dus) wat verhit begon
en op dinsdag een ware pepernotenbom ontplofte na VN uitspraken over de zwarte kindervriend.
Ineens bleek mijn artikeltje toch wel het nieuws van de week.
Ook voor jongeren.
Zo kwam het dat we een soort flyer voor een underground pakjesavond
aan het verzinnen waren.
Vooral het
'Liever illegaal dan niet
Handen af van Zwarte Piet!'
galmde lekker...

En zoals je ziet
ontving ik een paar weken geleden
zeer gewaardeerde Testteamleden
voor een zeer serieuze lijmtest.
Alles werd aan elkaar geplakt (jongens)
en prachtig aan elkaar geknutseld (meisjes).
Heerlijk om dat weer te doen!
En dus, moet je om de een of andere reden
iets plakken de komende maand,
neem dan de powerpritt.
Want dit keer was ik het helemaal met het testteam eens!

Doe het lekker zelf

 

Niks leuker dan een gloednieuw blad op je deurmat vinden,
met je eigen producties er in!
Ik presenteer: ANWB inspectie Kids!

Wat ik zelf zo geinig vind om te zien
is hoe mijn knutsels, frutsels, foto's en interviews er zo georganiseerd uitzien in een blad.
Zo rende ik met Wieke (mijn handenmodel) helemaal niet georganiseerd, eerder hysterisch heen en weer
tussen keuken en zorgvuldig (?!) gestylde tafel,
met allemaal prikkers, brokjes eten, glazen, bordjes, rietjes, kleedjes, servetjes en bloemen
om de pagina 'Alles op een stokkie' te maken.
Waarom we renden, was omdat de vrijmarkt bijna begon en wij daarnaartoe wilden,
maar ik ook had beloofd hapjes te maken voor iedereen die mee ging
en dacht slim te zijn door ze het eten uit deze reportage voor te schotelen...
Ja, ambitieus ja.
Zoals ik alles plan als ik denk handig te zijn.
Maar goed, eerst moest alles klaar,
en op de foto,
bovendien ging de zon bijna weg
en die had ik nodig voor de zomerse sferen.
Kortom, algehele chaos, waarin geen plek meer in de keuken te vinden was
om nog maar een glas neer te zetten...
(Een onthulling die absoluut geheim moet blijven: de worst is vega. En echt niet op de barbecue geweest. Kom nou, duurt veel te lang. Hij zat in het tosti-ijzer. Krijgt ie mooie strepen van en daarmee wordt ie ook warm, toch?)

Maar serieus: ga dit ook allemaal lekker zelf doen: eten op een stokkie prikken.
Je krijgt er een heel zomers gevoel van
en die krokodillensalade is lekker. Écht!
(Rol een blad spinazie op, gevuld met geitenkaas en cashewnootjes, prik aan een stokje met komkommer en tomaat. Steek ze in een tot krokodil omgetoverde komkommer. )
En die campingcocktail is ook makkelijk!
(Rijg citroen-, limoen-, en sinasappelschijven met muntblaadjes aan een stok, doe een schepje suiker in een glas, zet het stokje erin, water erover gieten, roeren, wachten, proosten....)

Wat je verder ziet: een dromenvanger om zelf te maken met veren, schelpen, steentjes die je op een camping vindt. En de reportage die ik maakte terwijl ik op het Lievelingsfeest was (klik)
Nou ja, dat dus. Fijn werk, mooi blad.

(Wat schaamteloze reclame in de hoop dat ik meer van dit soort bladen mag gaan maken: dit magazine krijgen kinderen als ze zichzelf als inspectiekid aanmelden (klik) en in die hoedanigheid met een indrukwekkende pas en zeer officiële formulieren campings mogen beoordelen. Welk kind wil dat nou niet als- ie aan het kamperen is? Dus ga je naar een camping en ben je lid van de ANWB? Dan moeten de kinderen inspectiekids worden. Zo gepiept. Einde bericht en zij een leuk blad erbij.)

Nieuw werk!

Het is wat rustig op het hoofdkwartier van Marrits Tekst.
Zelfs mijn site wil vandaag de lucht niet in (wat ronduit verontrustend is),
vandaar een werkbericht hier.
Rustig schreef ik, een paar doorlopende klussen stopten helaas.
Ik kon de tijd wel even thuis gebruiken, dus geen sprake van directe paniek.
Maar nu ik alleen nog met tegenzin tegen de laatste verhuisdozen aankijk,
mogen er weer wat schrijfopdrachten komen!

Gelukkig kreeg ik nog wat mooie bladen binnen waar ik in januari en februari aan werkte.
Hierboven een artikel uit Mijn Skills (in de link zie je het volledige magazine)
over twee verpleegkundigen die mij vertelden waarom ze graag met ouderen werken.
Ik snapte het wel, maar dacht tegelijkertijd, wat een helden! Zwaar werk, tijd en mensen te kort.
Ik zou het niet kunnen.

Daaronder twee artikelen uit Strax Studeren (te bestellen bij Young Crowds,
en heel leuk om uit te delen aan bovenbouw leerlingen!),
waarvoor ik weer eens in het studentenleven dook.
In Rotterdam ging ik een dag proefstuderen bij de opleiding Pedagogiek.
Geinig om weer eens in de schoolbanken te zitten,
maar mijn hemel, wat voelde ik me stokoud ...
Er was een digibord (!), waar een student de aantekeningen op schreef (!!)
en die aantekeningen konden opgeslagen worden (!!!) en dan naar alle studenten gemaild (!!!!).
Met een piepklein beetje weemoed dacht ik aan mijn zolder vol ordners met aantekeningen.

--------------------------------------------------------------------------------------------
Paniek voor niks: website doet het weer...