Pagina's

donderdag 30 mei 2013

De groene vinger...














We aten vanavond spinazie uit eigen tuin, met rabarber uit eigen tuin toe.
Beter worden moestuinmaaltjes niet.
Al was het bordje groene asperges van vorige week ook om onze groene vingers bij af te likken.
Dus daarom denk ik maar bij elke moesson die ons deze hele lente al overspoelt,
máár, het is wel goed voor de plantjes.
(niet voor mijn armspieren, want het scheelt een heleboel pompen en gieteren)

(o ja, de groene vinger, zo heet ons geheim genootschap van moestuinierders uit Utrecht)

dinsdag 28 mei 2013

Klein paradijs

















































Onze onderbuurvrouw Wieke had geen huis meer.
Dat hadden we namelijk verbouwd tot onze nieuwe woonkamer.
Met haar toestemming overigens, anders was het ook zeg gek hè, om op de plaats van haar bank een volledig nieuwe fundering te storten.
Maar goed. Wieke moet ook ergens wonen.
En dus ging ik zondag naar de housewarming van haar nieuwe thuis.
Want huis, dat is een understatement.
Wieke bewoont het paradijs.
Dat heeft ze er samen met Jet van gemaakt, want naar wat ik heb gehoord was hun uberschattige huisje
een paar maanden geleden nog een vochtig en krochtig hol.
Maar zelfs al woonden ze in een tent, dan nog: het paradijs!
Een waar landgoed ontvouwt zich rond hun oude boerderijtje.
Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik zeker een half uur heb rondgedwaald in de tuin.
En dan heb ik geen enkele keer hetzelfde paadje bewandeld.
Er was een zwemvijver.
Er was een bamboebos.
Er waren eindeloze daslookvelden.
Er was een prachtig ommuurde moestuin.
Met kas.
En poortjes naar nog meer geheime paadjes.
En ook wonderschoon verval.
Een verlaten gebouwtje met een gat in het dak waar planten uit bungelden.
Een grote schuur vol antieke bedden op een rijtje.
En het strand lag om de hoek, voor nog meer paradijselijkheid.

Kortom: ik was betoverd door de plek.
Jammer genoeg ligt het niet om de hoek, dat heb je zo met paradijsjes.
Was dat wel zo geweest, dan was ik elke dag bij Wieke op de thee gegaan.
(en was er hopelijk ook elke dag zo'n verrukkelijke tafel vol taarten en broodjes)
En had ik elke dag bloemetjes geplukt met de freules.
Had ik elke dag mijn poes Oscar geaaid, die naar het paradijs is geëmigreerd.
En was ik foto's met mijn camera gaan maken waar dan wel een geheugenkaartje in had gezeten.
Maar ja, om de hoek is het niet, en gelukkig hebben de telefoonbeelden nog...




vrijdag 24 mei 2013

Dakje

































Rabarber is the best!
Niet alleen als taart of moes,
maar ook als regendak/hoed!

Eeuwig herfst


















































Wat doe je als je in een land woont waar de eeuwige herfst is begonnen?
Dan maak je uitgebreide ontbijtjes op bed,
introduceer je ouderwetsche spelletjesmiddagen,
trek je dikke jassen (en zelfs een muts!) aan om tóch buiten te spelen,
Zoek je tropische oorden op in het tuincentrum,
bak je wat,
maak je een springparcours in huis,
en speel je wat met een nieuwe app op de Ipad (a beautiful mess, leuk!)

Gewoon doen







































Ik schreef hier een hele tekst, toen verdween de handel.
En nou heb ik geen zin meer.
Hier stond iets in de trant van:

'Ik deed het gewoon, naar de dierentuin, in de regen.
Ianthe in de plas, blabla
verpieterde dieren in de miezer
Savine op het klimpad
blabla
hele dierenrijk voor ons alleen'.

Nou ja, vreselijk interessant dus.

maandag 20 mei 2013

Groetjes uit...























Vakantiekiekjes.
Ik vraag me soms wel eens af wie er op zit te wachten, behalve ik dan.
Want ik zie op elk plaatje een heel scala aan extra plaatjes erbij.
Ik ruik het Turkse land, proef de kilo aardbeien van de markt,
zie naast dansende Savine een tafel vol heerlijke gerechten
en hoor de golfslag van de zee.

Maar u ziet een kiekje.
Opa en oma in de zon.
Kindje in de branding.
Wandeling door de bergen, met, jaja, ik zie het wel, een mooi uitzicht.

Maar het zegt niks. Denk ik.
Als je er niets bij ruikt, voelt. hoort.
Alleen dat we op vakantie zijn geweest
en zoals dat hoort bij vakanties, dat we een fijne tijd hebben gehad.
Nou en.

Nou en ja.
Het kan mij eigenlijk niks schelen dat hier niemand op te wachten zit,
want ik kom namelijk weer helemaal in mijn relaxte vakantietoestand bij het zien
van deze plaatjes.
Dus daarom. (En om u met terugwerkende kracht heel erg jaloers te maken.
Want daar zijn vakantiekiekjes ook erg goed in!)