Pagina's

donderdag 25 december 2014

Vrolijk kerstfeest!!!




Vrolijk Kerstfeest allemaal!
En alvast een stralend 2015














































De afgelopen jaren ging ik naar Maud Fontein om prachtige foto's te laten maken.
Ik vergat het dit jaar.
Daarom verbouwde ik vorige week onze slaapkamer tot bos.
Soort van. ..



































Nu ga ik een hele vakantie genieten van mijn engelachtige trio.
Fijne feestdagen!

dinsdag 23 december 2014

Styling, of hoe ik jammerlijk faalde





































Ik schreef al dat ik hier tussen de glitters woon.
Daar kan ik niks aan doen.
Ik ging namelijk mijn huis stylen.
Mijn boom is elk jaar een bonte verzameling van sprookjesfiguren.
Zo iets kinderachtigs ging ik dit jaar niet doen.
Welnee, ik ging daar één kleur voor verzinnen
en dan heel minimalistisch aan de slag.
Goud ging het worden trouwens.
Jawel. En koper.
Toen kwam mijn timmerlief thuis met de kerstboom.
Ik had de edele taak om er een uit te zoeken
een keer aan hem overgelaten.
Ik leer het wel dat loslaten.
Hij kwam thuis met een lange tak.
een, ehm, slanke den zeg maar.
En een doos plastic gouden ballen.
Toen wist ik het niet meer.
Dat hele gestyle liep al spoedig compleet de soep in.
Uit mijn dozen (3 ja) kwamen al die bonte figuren
en in combinatie met de freules was er geen houden meer aan.
Het moest en zou allemaal de boom in. 
Nou ja, wie gunt zijn kinderen zulk kerstgeluk nou niet?

Naast de mislukte boom
Wil de rest ook maar niet een oogstrelend geheel vormen. 
Laten we het maar eclectisch noemen
Koper en folklore,
Zwart witte patronen en Amaryllissen
Brooddeegfiguren en viltfiguren. 
Of eclectisch, kringloopwinkelig komt meer in de buurt.

Dan vragen jullie je natuurlijk allemaal af: 
Dat beeldige kerststalletje in een kaars, och wat prachtig!
Waar koop ik dat?
Nou, dat koop je niet.
De grote freule kreeg het van de Sint op haar school.
Dat was meteen een lesje Vrijeschools handwerken voor ouders...
Want wat bleek?
De goedheiligman geeft louter zelfgemaakte kadootjes op school weg
Gemaakt door fijne hulppieten
Alias ouders. 
Zo zat ik een hele avond te kleien met bijenwas en kaarsen uit te hollen.
Een mens zou zich nog eens gaan vervelen he? 
Ik vloekte en tierde ook nog wat
Maarrrr ik voelde me een hele piet toen ie af was.

Zo. En nu ga ik me storten op het eerste kerstdiner.

Fijne dagen! 
En morgen hier mijn digitale kerstkaart.
Woei!

Stralende ster








Er is maar een stralende echte ster hier thuis te vinden
en ze heet prinses Glittertje.
Ze is nogal bazig en duidelijk.
Haar rolmodel?
Victoria uit Kerst met Linus,
het leukste tv-programma op aarde.
Precies, net zo'n bazig type.
Ze houdt van glitter, make-up (lippen-los), ballet,
jurken, hakken en alles wat maar prinsessig is.
Geluk voor haar is
dat de kerstdagen bijna zijn aangebroken.
Dan mag ze elke dag een feestjurk aan
en zal ze in het middelpunt van de belangstelling staan.
Of, nou ja, geluk...
Het duurt nog maar liefst een hele nacht.
Dat is heel heel heel lang in prinsessen tijd...

En zoals je ziet woon ik in een kerstetalage.
We hebben drie kerstbomen in de woonkamer
eentje op z'n kop aan het plafond in de slaapkamer hangen,
verschillende kerststukjes
(M'n lieve moeder kwam net zoals elk jaar ze met de meisjes maken)
en eindeloos veel frutsels.
Misschien heb ik toch een vermoeden waar die voorkeur
voor alles wat glimt vandaan komt...






dinsdag 16 december 2014

Waar blijft de tijd?


En zo zijn er ineens twee weken voorbij. 
Zonder teken van leven hier. 
Maar er werd wel geleefd hoor,
en hoe!
Juist daarom niks hier. 
December, ik been je niet bij...
Ik word heen en weer geslingerd tussen 
advent
sinterklaas
kerst
laatste schoolweken van het jaar
mega deadline
hulpsinterklazen en hulpkersten.

Ik hou van december, echt. 
Intens veel zelfs.
Maar ik hou ook van slapen. 
Dat lukt nooit zo goed in deze maand.
Terwijl ik ploeterend tussen de dozen kerstversiering 
en manden was zat om half 11 's avonds
zette mijn timmerlief dit op:



'Je hebt geen tijd meer voor geluk...'
Dat doet hij altijd als ik het even niet meer weet.
Een liedje dat precies bij mijn stemming past. 
En dan moet ik meteen huilen. 

De avond voor mijn verjaardag luisteren we altijd dit lied: 
Kun je me ook wegdragen...




Kortom, ik ben een sentimentele oude zak
die in de maand december moe, emotioneel en melancholisch is. 
Gelukkig zijn er kerstkransjes. 
(Stt, niks tegen de sportschool zeggen)

En dan nu, omdat ik daar eerder geen tijd voor had
en nu ook niet 
maar ja toch
wat foto's van Sinterklaas.
Ik weet het
jullie willen alleen nog kerstbomen zien.
Maar pech.
Hij kwam namelijk bij ons op bezoek. 
En omdat dat heel heel erg leuk was
en omdat ik het nooit meer wil vergeten
dat ondanks alle moeheid, stress, gedoe, chaos en troep
het dik dubbel dwars het allemaal waard is. 
Zo.
En dan nu echt op naar kerst (vakantie...)










Och man. 
Mooi he?
Nou ja, en dan was er natuurlijk ook nog de hele maand ervoor.
Met intocht
schoenzetten
sinterklaas op school en crèche.
Die man maakt toch overuren. 
Vooruit dan.
Omdat jullie dit helemaal niet willen zien.
Maar ik het wel wil onthouden. 
Meer sint:










De volgende post gaat over kerstversiering.
Beloofd. 
(En al mijn kadootjes van de goedheiligman.
Ik ben namelijk in het bezit van een roze prullenbak.
Dat maakt veel goed joh!
Who needs sleep, when you have a roze prullenbak!?)


maandag 1 december 2014

Driedubbelzien

































De laatste maand van het jaar is ingegaan.
En ook wel de meest krankzinnig drukke week van het jaar.
Sint, heel veel werk, nog meer Sint, adventtijd, en een eindeloze lijst met dingen die ik wil.
Het stemt me melancholisch dat alles zo snel voorbij gaat.

Ineens zag ik Otto
hoe groot hij alweer is.
(ik zag hem niet ineens,
ik zie hem heel veel,
maar ik zág het ineens.
Een jongetje, het baby-ige er alweer bijna af)

Ik bedacht me dat ik al heel lang de 'dubbelzien' foto  (klik) wilde maken
die ik van de meisjes maakte
in het pakje dat ik vroeger ook aan had.
Zij waren ruim 8 maanden toen ik dat deed.
Otto wurmde ik er nog net in
voor straf poepte hij het na de foto
tot de nek vol.

Zoals dat gaat met een derde
moeten dingen snel tussendoor
is er geen tijd meer voor een uitgebreide fotoshoot.
Het ging zo:
Twee zussen zet ik buiten op de stoep.
Wachtend tot we boodschappen zouden gaan doen.
In de gang prop ik baby in een krat
maak er snel een tiental bewogen foto's van
bedenk dat die andere twee dezelfde achtergrond hadden.
bedenk dat dat boven was
en bedenk dat ik niet naar boven kan lopen als de freules buiten staan
bedenk me dan dat het al lang leuk is
als er gewoon een foto van Otto met pak en krat is
en geef het op.
(Dit ook omdat er ondertussen buiten iemand van de fiets gevallen is
binnen baby op de tocht staat
en zus twee heel lief knuffels in het krat gaat proppen.)

Driedubbel zien is dus wat overdreven.
Maar overweldigend vind ik deze foto's wel.
Als je ze zo op een rijtje zet,
zie ik het pas.
Ik heb gewoon drie mensjes op de wereld gezet.
Poeh!

(de decembertranen wijt ik nog steeds aan de hormonen.
Hoe lang mag ik dat nog blijven doen?)