En zo zijn er ineens twee weken voorbij.
Zonder teken van leven hier.
Maar er werd wel geleefd hoor,
en hoe!
Juist daarom niks hier.
December, ik been je niet bij...
Ik word heen en weer geslingerd tussen
advent
sinterklaas
kerst
laatste schoolweken van het jaar
mega deadline
hulpsinterklazen en hulpkersten.
Ik hou van december, echt.
Intens veel zelfs.
Maar ik hou ook van slapen.
Dat lukt nooit zo goed in deze maand.
Terwijl ik ploeterend tussen de dozen kerstversiering
en manden was zat om half 11 's avonds
zette mijn timmerlief dit op:
'Je hebt geen tijd meer voor geluk...'
Dat doet hij altijd als ik het even niet meer weet.
Een liedje dat precies bij mijn stemming past.
En dan moet ik meteen huilen.
De avond voor mijn verjaardag luisteren we altijd dit lied:
Kun je me ook wegdragen...
Kortom, ik ben een sentimentele oude zak
die in de maand december moe, emotioneel en melancholisch is.
Gelukkig zijn er kerstkransjes.
(Stt, niks tegen de sportschool zeggen)
En dan nu, omdat ik daar eerder geen tijd voor had
en nu ook niet
maar ja toch
wat foto's van Sinterklaas.
Ik weet het
jullie willen alleen nog kerstbomen zien.
Maar pech.
Hij kwam namelijk bij ons op bezoek.
En omdat dat heel heel erg leuk was
en omdat ik het nooit meer wil vergeten
dat ondanks alle moeheid, stress, gedoe, chaos en troep
het dik dubbel dwars het allemaal waard is.
Zo.
En dan nu echt op naar kerst (vakantie...)
Och man.
Mooi he?
Nou ja, en dan was er natuurlijk ook nog de hele maand ervoor.
Met intocht
schoenzetten
sinterklaas op school en crèche.
Die man maakt toch overuren.
Vooruit dan.
Omdat jullie dit helemaal niet willen zien.
Maar ik het wel wil onthouden.
Meer sint:
De volgende post gaat over kerstversiering.
Beloofd.
(En al mijn kadootjes van de goedheiligman.
Ik ben namelijk in het bezit van een roze prullenbak.
Dat maakt veel goed joh!
Who needs sleep, when you have a roze prullenbak!?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten