Koningin van het jarig zijn

Als ik dan stiekem toch allemaal oude koeien uit de sloot aan het halen ben, zoals de afgelopen drie blogs, dan kan een verjaardagsblogje van bijna twee maanden geleden er ook nog wel bij. Het voelt namelijk ook nog als gisteren dat we tot over onze oren in de traktaties en feestjes en taart zaten. Zal wel komen door al die vakantieweken en vrije dagen, die tellen niet mee in het echte leven. Als je zo denkt, dan valt het eigenlijk nog best mee. Dan is het hooguit een week of twee geleden dat we deze verjaardag vierden. (Ja. Mensen. Dit was een confronterend kijkje in mijn brein dat altijd de neiging heeft om tijd naar mijn standaard te buigen. En om een loopje te nemen met de werkelijkheid. Ik vecht er al jaren tegen. Geloof mij, het is zinloos. Geef me maar gewoon gelijk.)

Dus, de grote freule werd nog een beetje groter, en dat kwam niet alleen door die enorme verjaardagstaarten. Waar je overigens nooit die blauwe van moet eten. Echt niet. Je verwacht onder zo'n klassieke fototaart slagroom en smakeloze cake. Dat zou best prima te hachelen zijn. Maar hieronder zat iets dat voor chocoladesmurrie moest doorgaan en met mierzoete kersenjam. Echt, echt geen aanrader. En ik kan het weten, want ik eet alles, ze noemen mij niet voor niets thuis liefkozend Cleanbin de vuilnisbak.

Omdat het kind zo groot werd, bestelden wij, in een weken durend wik en weeg en google proces, een grandioze nieuwe fiets voor haar. U weet vast nog wel hoe diepgeworteld die fietsenliefde zit. Ik schreef er al eerder over. Nou goed. Het wensenlijstje werd afgestreept en zo vonden wij de perfecte 'blauwe fiets, met voorrekje en een zadel dat in een kommetje loopt'. Je doet uiteindelijk toch alles voor die strontverwende kinderen he? 

De fiets kwam, opa en oma gaven hem, hij werd extatisch unboxed en hartstochtelijk uitgeprobeerd. Wat bleek? Die grote freule was net ietsjepietsje minder groot dan we dachten. De fietstocht was levensgevaarlijk, het kind des duivels en de verjaardag niet zo feestelijk meer. We hadden een PROBLEEM. Maar soms zijn dingen uiteindelijk toch niet zo moeilijk als ze op het eerste gezicht lijken. De internetwinkel die de fiets gebracht had, bleek hier tien minuten vandaan, op zondagochtend open en een maatje kleiner op voorraad te hebben. Goddank zit er af en toe iets mee in de strijd tegen de elementen. 

Zo hadden we uiteindelijk toch een grote stralende jarige, en konden alle gasten opgelucht (de lekkere) taart eten! Hoera! 

(Ja, dit is de jarige, naast al haar kado's en in al haar kado's, terwijl ze probeert te doen alsof ze een pop is. Dat je het even weet.)

Op de fiets

De grote freule en haar fiets,
dat is een verhaal apart.
Het is een geliefde, zij het enigszins gespannen verhouding tussen die twee.
Waar deze eigenzinnige dame met geen mogelijkheid
te overreden is iets te doen waar ze geen zin in heeft,
(lees sokken aantrekken, haar borstelen, iets anders dan hartjes tekenen
opruimen, haar zus helpen, niet in de box springen
jas dichtdoen, boodschappen doen zonder snoep kopen,
nou ja een lijst zonder eind is dit eigenlijk)
als het op haar fiets aankomt, is álles mogelijk.
En moet alles wijken.
Sinds haar derde verjaardag heeft ze namelijk besloten dat ze kan fietsen.
En als iets in haar hoofd zit...
nou ja, dat vastberaden, verbeten fanatisme gaat haar vast nog ver brengen.
Nu in ieder geval al naar school.

Het ging dus zo.
-3e verjaardag: komst van de Fiets met zijwieltjes.
Drama, drama, drama, ze kon niet meteen fietsen zoals ze had bedacht.
- Paar weken later: Zijwieltjes eraf: wegfietsen. Eerste valpartij en deuk in haar ego.
- Weer paar weken later: deuk uitgedeukt. Nieuw drama: de fiets heeft geen standaard.
- Hele jaar: drama over missende standaard en missend slot.
- 4e verjaardag: komst fietstochtjes naar school. Dagelijkse zeurpartijen over zelf naar de andere kant van de stad fietsen door de ochtendspits. Is verboden door haar verstandige ouders. Eeuwige verdoemenis naar hun hoofd geslingerd.
-Koninginnedag 2014: aankoop 'nieuwe' fiets, mét standaard, voor 1 euro. Gelukkigheid ten top.
- Dag later: nieuw drama. Fiets is te groot. Met je voeten remmen kan dus niet, nu moet het met de rem en daar heeft ze geen zin in. Ik herhaal GEEN zin in! Mag niet meer op de grote fiets fietsen. Groeispurt benen ingepland voor de zomer.
- Week later: oude fiets heeft lekke band. Elke dag klagen over dat er niet gefietst kan worden.
- Voorjaar 2014: met opa en oma in een fietsenwinkel je droomfiets zien. Vanaf dan elke dag muntjes sparen voor de fiets ('met standaard en bel en mandje en slot en roze bloemen en  en en en')
-Zomer 2014: op een rommelmarkt een gedroomde fiets tegenkomen: maatje kleiner, roze, standaard. Kortom in de fietshemel bij aankoop. Ronselt er zelf nog een bloemenketting van een andere fiets bij.
- Paar weken later: Lekke band droomfiets. Valt in diepe put.
- Zomervakantie 2014: huurt een ouder-kind tandem op Texel. Is zielsgelukkig de hele dag op een fiets te kunnen zitten.
- Na zomervakantie: bij gebrek aan functionerende fiets elke dag zeuren of ze een zadeltje voorop pappa en mamma's fiets mag, in plaats van een fietsstoeltje. Zelfs bij een meisje uit de klas gaan spelen enkel en alleen omdat zij wel zo'n zadeltje heeft zodat je daarop mee kunt.
- Doorbraak in het niet functionerende fietsenpark in de tuin: banden worden geplakt. Groeispurt zet zoden aan de dijk, ineens kunnen voeten bij de grond bij het berijden grote fiets. Biedt eindeloze mogelijkheden. Deze elke dag opnoemen.
- Oktober 2014: Overwinning! Met moeder samen naar bloemetjesmarkt gefietst. Op de grote fiets. Oh gelukzaligheid!
- November 2014. Vader verzint een onzalig plan: samen van Utrecht naar Bilthoven fietsen. Ze voert het zonder morren uit. Al stort ze bij aankomst oververmoeid ter aarde.

En dan deze week. Na een half jaar wachten gebeurde het dus dat we (wonder oh wonder) zeer op tijd klaar waren met ontbijten. Er geen excuus kon worden aangevoerd dat ze niet meer zelf op de fiets kon. Daar gingen ze. Vader en dochter.
Apetrots, zelf door de stad heen.
Scheuren en een kwartier te vroeg op school.
Ik deed de terugweg.
Alsof ik fastforward de tijd in geslingerd werd.
Dit moment had ik over een jaar of wat ingepland.
Als ze zeven werd ofzo.
Daar zat ik, een kind op mijn rug
één voorop
en een van fietsend naast me.

Nu wil ze elke dag heeeel graag naar school.
Voor het fietstochtje...

Op haar verlanglijst voor Sinterklaas?
'Mamma, een slot... Als ik dat krijg, ben ik echt gelukkig. Dan ga ik denk ik zingen en dansen en heel hard lachen.'

To be continued dus.