Pagina's

zaterdag 25 juli 2015

Tussen de krijsende meeuwen


Weet je wat het nadeel van een hele leuke fotocursus is? Dat je ineens een belachelijke hoeveelheid foto's maakt. Dus excuus. Hier weer een lading zomerse plaatjes. Gemaakt op een Texels strand waar het leven altijd goed is, de lucht altijd blauw en de zee altijd precies goed fris. Dus. Ik wil wel weer terug. De meisjes ook. Gelukkig gaan we alweer bijna andere leuke dingen doen, want stel je voor dat er deze zomer een week zonder plannen tussen zou zitten. Dan zou ik van mijn voetstuk vallen als manische moeder die haar kinderen constant op sleeptouw neemt omdat ze een ziekelijke drang naar leuke uitjes heeft...



Dit strand is er zo een waar kinderen nooit gillen en huilen. En lekker zelf op een handdoekje gaan liggen voor een welverdiend dutje na uren zandkastelen bouwen. Echt. Zo gaat dat gewoon op Texel. 



Ook gaan ze er op avontuur. Helemaal uit zichzelf de pier verkennen. Niet omdat hun moeder daar foto's van wil nemen, maar gewoon. Om naar de meeuwen te kijken. 




En terwijl zij dat uitgelaten doen, krijgt de fotograferende moeder wel genadeloos op haar flikker van een snotneus van een strandwacht, (je weet wel die studenten uit Utrecht met hun gekke taaltje waar een documentaire over is gemaakt) dat het een levensgevaarlijke missie is die de kinderen daar aan het uitvoeren zijn. 'Je mag niet op de pier. Het is er glad. Vorig jaar gleed er iemand uit en die moest naar het ziekenhuis'

Ik weet nog steeds niet wat ik daar van vind. Mogen mensen niet meer op een pier omdat ze kunnen uitglijden? Komt er dan een verbod? Of moeten strandwachten eerder iets van 'Weet u wel dat het daar gevaarlijk glad is?' rondbazuinen?  Gelukkig reageerden de freules net als ik 'Ha, hebben we het lekker stiekem gedaan hè mamma?' En zo hoort het.

donderdag 23 juli 2015

Doe het buiten! -portretjes #9

Ik heb een afwijking. Zodra de zon schijnt, de temperatuur rond 20 graden ligt en het naar zomer ruikt, moet ik naar buiten. Ik voel me opgesloten als ik een dag op mijn kantoor moet tikken. Zit ik als een soort dierentuinbeest te wiebelen op mijn stoel. Ik wil buiten lunchen, koffie drinken, wandelen, in het gras liggen, buiten eten, buiten álles. Maar buiten werken lukt helaas vaak niet zo goed. Iets met schermen en oogverblindend licht. Maar goed. Nu snappen jullie dat zodra het kan, ik alles naar buiten sleep. Zoals de schildersspullen.

  

Verven met de meisjes vind ik namelijk het einde. Iets minder dol ben ik op het schoon boenen van kleren, tafels en vloeren en alles wat ze per ongeluk mee schilderen. En dat is nogal wat in het geval van Ianthe die altijd zo maar het glas verfwater om weet te donderen. Binnen moet ik dus opletten, buiten mag ik observeren. Die intens geconcentreerde blikken, de vastberadenheid waarmee ze hun kwast op het papier zetten. Geen vooropgezet plan, geen spoor van twijfel over hun werkwijze. Daar kan ik alleen maar jaloers op zijn. De laatste keer dat ik zo onbevangen ergens aan begon? Ik weet het niet meer. 


 




We hingen de schilderijen te drogen in de boom en dat was dat. Ook zo mooi, geen trots, geen teleurstelling dat het misschien niet was geworden zoals voorgesteld. Het was gewoon af. Een schilderij. Leuk om te maken. Klaar als het droog is. Stop maar in een tasje. 

donderdag 16 juli 2015

Leve de liefde

Ik roep het al jaren tegen iedereen die het maar wil horen: ga trouwen! Vier de liefde! Wat hoe bijzonder is het als je zo maar iemand tegenkomt in je leven die je nooit meer los wilt laten? Iemand die je ziet, je kent, je doorgrondt, je liefheeft, je snapt, je steunt, er voor je is. Ik denk dat dat een van de mooiste dingen is die je kan overkomen. Bovendien vind ik dat je alles moet vieren in het leven. Van de eerste zomerdag, tot de eerste rabarbercrumble van het jaar, van een overwinning, tot een mijlpaal, van een eerste zwemles tot aan alle diploma's bij elkaar. Dus. Luister allemaal: vier! Ik vier graag mee. 


We hebben een heerlijk trouwjaar tot nu toe. Al een paar keer trok in mijn kekke blauwe pakje uit de kast om me onder te dompelen in bloemen, heerlijk eten, de prachtigste versiering, fijne danspasjes en verrassingen. Alleen dat al, al die moeite, al die prachtige versiering, ik hou ervan.







Het leven is geen pinterest moodboard, maar heel, heel soms lijkt het wel zo. Oh Leda en Daan, wat was alles heerlijk en mooi. Ik wil weer! Kunnen jullie het niet een keertje overdoen?

En dan ook Wieke en Jet! Alles, maar dan ook alles op jullie prachtige plekje was perfect. De aankomst, jullie lieve en emotionele woorden, de verrassingen, het heerlijke eten (behalve die rare blauwe taart dan) en voor mij ook stiekem een hoogtepuntje: een moestuinknuffel van onze oude poes Oscar. Hoe fijn mijn neus weer even in zijn vacht te kunnen drukken. En hoe ongelofelijk dat jullie zo samen gelukzalig stonden te stralen.






Dus: doe het! Heb je een liefje dat je wilt houden? Grijp dan deze zomer aan om de liefde van je leven te strikken. Ga op je knieën, roep het van de daken of fluister het in elkaars oor. Ik kom het vieren.

dinsdag 14 juli 2015

Gewoon een perfecte dag


Er zijn van die dagen die precies goed zijn zoals ze zijn. Precies warm genoeg, precies planloos genoeg zodat je verrast wordt door een goed uitpakkend programma, met precies de goede mensen op precies de goede plek. Zaterdag hadden we er zo een. En waar anders dan in ons moesje? 



Het moesje waar een heleboel werk te doen is. Iets met onkruid, oogsten, gieten, zaaien, en zo nog een eindeloze to-do lijst. Maar je kunt er ook gewoon vakantie vieren. Dat deden we. Het was toch te warm om in de zon te lopen beulen. Je zou nog eens gaan zweten. We pookten liever maar eens de bbq op. Twee keer zelfs. Je moet toch ook de lunch ergens op bereiden als je brooddeeg hebt gemaakt. Zo aten we vega hotdogs en burgers op oreganobroodjes in de schaduw. Jammer dat je foto's niet kunt proeven. 




Wat doet een mens verder op een perfecte zomerdag? Afkoelen onder de gieter. Natuurlijk. Een slaapje in de schaduw. In je blote kont in je hut spelen. Heel heel heel erg vies worden in een modderpoel. Je bal midden in de zorgvuldig onderhouden perkjes mikken. Heel lekker eten. Lauwe drankjes drinken. Veel te laat naar huis gaan. En heel veel met elkaar knuffelen. Het is grappig, we zijn nog plannen aan het maken voor onze vakantie, maar eigenlijk komen ze hier op neer: drie weken van dit soort dagen graag. 





(Goed, klinkt allemaal heel paradijselijk. Maar zie de staat van de tuin op de foto hierboven. Gezellig, maar zo omschrijft de schouwcommissie onze tuin bepaald niet. Zeker met onze vakantie in het achterhoofd is hier nog wel een en ander te doen voordat we kunnen vertrekken... )





En zo waande ik me alweer een beetje in Bolderburen. Maar misschien komt dat ook omdat ik de film minstens een keer per week opzet voor de meisjes. Dat-ie in het Zweeds is en ik maar af en toe een zin ondertiteling voorlees vinden ze niet erg. Ze genieten van het beeld, van de mini avontuurtjes, van het natuurschoon en ze maken zelfs ruzie wie Lisa 'is'. De vrijheid die kinderen in Bolderburen hebben tijdens hun lange magische zomers, van logeerpartijen in het hooi, met paard en wagen zelf op pad, schatzoeken in een ondergelopen weiland of zelf boodschappen doen, dát is wat de freules er zo mooi aan vinden. Maar die vrijheid is in ons stadsleven ver te zoeken. Ze kunnen echt nog lang niet zelf naar de Ap op de Amsterdamse Straatweg. Dat zouden ze bovendien niet eens willen. Alleen in de moestuin vinden ze de ruimte die ze nodig hebben. Daar kunnen ze zich verwonderen over hun plantjes, genieten van niks en heulemaal naar de waterpomp lopen zonder dat wij mee gaan. 

En precies dat heb ik geprobeerd om in foto's vast te leggen. Bolderburen in de moestuin. Zo moet de bovenste collage heten. (Opdracht van de fotocursus die ik volg: your summer in 9 clicks. Hier mijn eerste poging om negen bij elkaar passende foto's tot een geheel te maken.) 


donderdag 9 juli 2015

(bijna) Vakantie- doe-tips



Jawel, jawel, nog een nachtje slapen en dan is het .... zomervakantie!!! Tenminste, als je vijf jaar bent en naar school gaat. Als je moeder /jongere broer en zus bent dan niet. Dan is het de komende weken vooral onhandig. En druk, omdat de grootste freule ineens de hele dag op je lip zit. Vakantie of niet, we zijn in ieder geval vrij van die vreselijke school-run elke dag. Dat vind ik persoonlijk een enorm groot feest. Geen wegrennende en spartelende kinderen in regenpakken wurmen, korstjes oudbakken brood tot feestelijke broodtrommellunch omtoveren, of spugende baby's havermout proberen te voeren onder enorme tijdsdruk. Ik ben van plan de hele bende zes weken lang in pyjama te laten rondlopen. Of alleen in zwembroek, nog beter. (Nee natuurlijk niet mam, maak je geen zorgen.) 

Nou goed. Kinderen vrij, zeeën van tijd, jullie hebben nood aan leuke zomeractiviteiten. Dat voel ik gewoon zo aan. En ik ben de beroerdste niet, dus ik verzon drie knetterend leuke dingen om te doen, voor het ultieme vakantiegevoel in je eigen tuin. En weet je wat? Ik zette het nog allemaal in een leuk blaadje voor jullie ook. Dus hop hop, naar de Coop! En haal de 'Aan de Keukentafel'! En voor de luie mensch, hier de link naar het online blad. 



Wat echt heel erg leuk is om te maken, is de waterval. Gewoon alleen al voor de kick dat je helemaal zelf iets met een schroefboormachine gaat doen. (ik neem even voor het gemak aan dat ik vooral vrouwelijk publiek heb. Ben je man? Super leuk, je bent stoer! Ook met je schroefboormachine.) Kijk, ik woon met een Timmerman in huis. Dus hij doet de dingen met hamers, schroeven en machines. Maar ik kan dat ook heus wel. Op een blauwe maandag zaagde en timmerde ik zelf nog eens een keisterke konijnenren in elkaar. Met bouwplan en al. Maar nu ging ik dus een waterval bouwen. Met een plank, lege flessen en schroeven. Het leuke is, dit kan iedereen, want je kunt het niet verkeerd doen en het hoeft niet mooi te worden. Alleen leuk.

Het moeilijkste van de hele knutsel was nog wel het eindresultaat fotograferen. Want ik zette de waterval in onze buurttuin tegen een fleurig struikje en pakte mijn camera. Ik draaide me weer om, en zoals dat dan gaat zaten er ineens acht meisjes aan de waterval te pulken. Of ze ook mochten. Het is een wonder dat niet op elke foto tien handen staan. Maar wat ik dus wil zeggen: het ding is een hit.
  


 Wat ook heel leuk is om te doen, is een ijsstokjespuzzel maken. Ten eerste omdat je er krankzinning 
veel ijsjes voor moet eten. Ten tweede omdat je denkt dat je iets simpels maakt, en dat blijkt dan een waanzinnig moeilijke puzzel te worden. Het leukste van alles vind ik eigenlijk nog wel dat de grote freule eens een keer in het blad staat. En ook nog met haar verjaardagskroon die ze nooit meer af wilde zetten. 



Goed, als ik dan toch alle knutsels aan het promoten ben: ik maakte ook nog zelf magisch zand. Voor als het regent of het strand te ver weg is. Simpel, het ruikt lekker. En ik vond het ook fijn om het na het spelen gewoon lekker weg te mieteren. Speelgoed dat er daarna niet meer is, ik hou er van. 


Succes dus allemaal en fijne (bijna) zomervakantie!