Pagina's

zondag 30 juni 2013

Gekroond







Het was Sint Jan vorige week.
Dat schrijf ik heel stellig op, alsof ik er alles van weet.
Sint Jan.
Maar de waarheid is, dat ik geen enkel benul heb van wat die feestdag inhoudt.
Ik heb hem nog nooit gevierd.
Alleen er over gelezen.
Maar daar werd ik zo intens gelukkig van,
een feest met bloemenkransen, vuren, broodjes bakken, en zomerse taferelen,
dat ik ook een Sint Jan viering wil.
Alles met een Sint vind ik mooi, dus ik móet dit ook.
Vooral de plaatjes van kinderen met woeste bloemenkransen doen me verlangen
naar het moment dat Savine volgend jaar op school,
ook  mee mag doen.
En toen ik op het immer mooie blog van Octavie (klik)
las hoe ik zo'n krans kon maken, (klik)
was ik niet meer te houden.
Ik struinde de bloemenperken en verwilderde speeltuinen af
(want waar in godsnaam vind je in deze keurige stadsstraten
mooi wild gras, lavendel en vrouwenmantel?!)
en kroonde de freules tot koninginnen van de zomer.
Dit geheel onvrijwillig natuurlijk,
want wie denkt dat kleine peuters genieten
van een prikkende graskroon op hun hoofd,
is gek.
De ondankbare krengen smeten
mijn huisvlijt resoluut op de grond.
Wacht maar, volgend jaar stuur ik die Sint Jan op ze af,
dan zullen ze wel anders piepen....

vrijdag 28 juni 2013

Tring












Tring! Daar werd een belletje naar de toekomst gepleegd.
Bungelend aan de muur namen de freules een kijkje op de universiteit in Delft.
Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met vormen, nietwaar?
Dus bestudeerde Ianthe maquettes en Savine het interieur van de faculteit bouwkunde.
Alwaar oom Pieter vol trots zijn diploma in ontvangst nam
en hij vanaf nu als ingenieur door het leven gaat.
(Wat was ik jaloers op de inspirerende knutsel/eet/studeeromgeving
waarin hij zijn studietijd mocht slijten. Eat that, stoffige Utrechtse letteren bieb!
Had ik op zulke fijne wanddecoratie uitgekeken,
was ik heus veel eerder afgestudeerd.)


vrijdag 21 juni 2013

V(l)ier de zomer!


















































Ook al heeft iemand daarboven per ongeluk de herfst weer aan gezet,
vandaag is het toch echt de langste dag van het jaar,
en dus: zomer!
Daar moet op gedronken worden.
En dan wel zelfgemaakte vlierbloesemlimo!

Ik deed dit:

Plukte in de buurttuin vlierbloesem,
zette het buiten (het riekt soms een beetje naar kattenpis)
vergat ze een dag
en vond ze verlept terug in een vol geregende kom.
Plukte dus weer vlierbloesem,
ditmaal in de ouders' tuin.
Vergat ze niet,
maakte er limo van, zonder recept,
gaf Savine vol enthousiasme een glas,
die niet wist hoe hoe wrang ze haar gezicht moest vertrekken.
Proefde zelf ook een slokje
en bedacht me dat met veel suiker alles op te lossen is.
De veel te sterke limo (want veel te veel bloesem en te weinig water gebruikt)
ging weer in de pan,
ik kieperde er 400 gram suiker bij
kookte het een tijdje,
en goot het in een fles.
Tada: vlierbloesemsiroop!

Dus:
Pluk vlierbloesem (zo'n zes stuks voor limonade, een vergiet vol voor siroop)
spoel schoon, knip de groene steeltjes weg
doe de bloemen in een grote kom.
Snijd een stuk of 3 schone citroenen in plakjes
Los 70 gram suiker op in wat heet water en doe in de kom
Giet er een liter water bij
laat een nacht staan.
Zeef de limonade door een vergiet en proef!
Bitter, overheersend, zuur? Bijzonder mislukt.
Vlierbloesem limo smaakt zomers fris, tikkeltje zoet en is heerlijk dorstlessend op al die
verzengend hete dagen die er vast weer gaan komen!




Ons hofje





















































Vaderdag.
Springend van de zenuwen (waarom toch?!)
kwam Savine mij om 7 uur uit bed halen.
'Mamma, wil jij de melk openmaken?'
Ah. Ze was al een tijdje in haar uppie beneden bezig met een cappuccino voor vaderlief.
Drie is ze hè, even voor de goede orde, maar een barista in de dop.
Dus om kwart over 7 was de koffie klaar en gingen de croissantjes de oven in.
Maar ja, het slachtoffer van al deze liefdesuitingen in kwestie,
lag pas een luttele 4 uur in zijn bed, na een wilde vrijgezellendag.
Die kon ik toch moeilijk nu al trakteren op alle vaderdagaandacht.

Dus daar zat ik dan, te rekken en te trekken, tot ik vond dat het wel uitgeslapen genoeg was
(Lees 9 uur. Echt heel lang rekken is dat hoor)
Mijn arme timmerman kreeg zijn ogen niet open, maar wel een twee uur oude cappuccino,
een geglitterde sleutelhanger, een deurhanger met 'niet storen' en een overweldigende
hoeveelheid kusjes.
Blij dat - ie was. Kijk maar naar de foto...
En omdat ik het heel leuk vond, ook een soort lege doos van mij.
Een hele bijzondere lege doos hoor. Een tijdscapsule,waar je leuke dingen in kan bewaren,
zoals een geglitterde sleutelhanger.
(Kijk maar op de site van Time Capsules, super hip vermoed ik,
want er staat dat Andy Warholl dat ook deed, tijdscapsules maken.
Dan weet je het wel)

Wat de dag voor vaderlief helemaal fantastisch maakte,
is dat hij een prijs won,
waar hij mij tot het eind der tijden de ogen mee kan uitsteken.
Zoals elk jaar op vaderdag vond het grootse Monicahoffeest plaats.
Het speeltuintje in de buurt, het Monicahof,
maakt een soort dorpsgevoel los bij alle omwonenden.
En omdat het best leuk is om te weten wie er naast je woont,
of welke moeder er op donderdagmiddag ook in de zandbak taarten zit te bakken,
viert de buurt elk jaar feest.
Dit jaar werd er natuurlijk gevoetbald,
maar ook gesprongen, gemozaïekt op een stoeptegel,
over de geschiedenis van de buurt gelezen
(Er reed een tram door de straat!
En we woonden tegenover een boerderij en weilanden.)
maar ook: gebakken!
Want er was een heuse taartenbakwedstrijd.
Aangezien ik even met koorts in bed was gaan liggen,
nam mn Timmerlief de honneurs waar,
en bakte met Savine een poezentaart (en sterrentaart en hartjestaart)
Ze gooiden alle versiersels die er te vinden waren over een cake met chocola erin,
en het bakkersduo was zeer content.
Ondankbare hond en veel te kritisch persoon dat ik ben,
kon er maar niet over uit. Een poezentaart?! Hoe kreeg- ie dat nou verzonnen...
Ik wilde namelijk rabarbertaart uit onze moestuin maken.
Ik was nog speciaal gaan oogsten.
Zo konden we toch geen verpletterende indruk maken op de buurtbewoners.
Een poezentaart, tsss...

Nou goed, ik schreef al, hij won een prijs.
De hele tafel afgeladen met de prachtigste baksels,
maar de poezentaart won de derde prijs.
Echt. Met applaus en een tas van de Ecoplaza en al.
Een prijs, voor een taart.
En ik had hem niet gemaakt én zelfs bekritiseerd.
Een groter plezier kon ik m'n lief niet doen.
Hij teert nog jaren op deze eer en vooral op leedvermaak.
Ik lik mijn wonden en oefen nog maar even op zandbaktaarten in ons geliefde hofje.

(We hebben dus allemaal getalenteerde buurtbewoners,
die dus goed zijn in feesten organiseren, flyers ontwerpen en dat soort dingen,
maar die ook in fotograferen. Een prachtig verslag van het feest zie je
hier (klik) Met bijvoorbeeld de prijswinnaars (klik) en knutselaars (klik) )





woensdag 19 juni 2013

Doe het lekker zelf























































Niks leuker dan een gloednieuw blad op je deurmat vinden,
met je eigen producties er in!
Ik presenteer: ANWB inspectie Kids!

Wat ik zelf zo geinig vind om te zien
is hoe mijn knutsels, frutsels, foto's en interviews er zo georganiseerd uitzien in een blad.
Zo rende ik met Wieke (mijn handenmodel) helemaal niet georganiseerd, eerder hysterisch heen en weer
tussen keuken en zorgvuldig (?!) gestylde tafel,
met allemaal prikkers, brokjes eten, glazen, bordjes, rietjes, kleedjes, servetjes en bloemen
om de pagina 'Alles op een stokkie' te maken.
Waarom we renden, was omdat de vrijmarkt bijna begon en wij daarnaartoe wilden,
maar ik ook had beloofd hapjes te maken voor iedereen die mee ging
en dacht slim te zijn door ze het eten uit deze reportage voor te schotelen...
Ja, ambitieus ja.
Zoals ik alles plan als ik denk handig te zijn.
Maar goed, eerst moest alles klaar,
en op de foto,
bovendien ging de zon bijna weg
en die had ik nodig voor de zomerse sferen.
Kortom, algehele chaos, waarin geen plek meer in de keuken te vinden was
om nog maar een glas neer te zetten...
(Een onthulling die absoluut geheim moet blijven: de worst is vega. En echt niet op de barbecue geweest. Kom nou, duurt veel te lang. Hij zat in het tosti-ijzer. Krijgt ie mooie strepen van en daarmee wordt ie ook warm, toch?)

Maar serieus: ga dit ook allemaal lekker zelf doen: eten op een stokkie prikken.
Je krijgt er een heel zomers gevoel van
en die krokodillensalade is lekker. Écht!
(Rol een blad spinazie op, gevuld met geitenkaas en cashewnootjes, prik aan een stokje met komkommer en tomaat. Steek ze in een tot krokodil omgetoverde komkommer. )
En die campingcocktail is ook makkelijk!
(Rijg citroen-, limoen-, en sinasappelschijven met muntblaadjes aan een stok, doe een schepje suiker in een glas, zet het stokje erin, water erover gieten, roeren, wachten, proosten....)

Wat je verder ziet: een dromenvanger om zelf te maken met veren, schelpen, steentjes die je op een camping vindt. En de reportage die ik maakte terwijl ik op het Lievelingsfeest was (klik)
Nou ja, dat dus. Fijn werk, mooi blad.

(Wat schaamteloze reclame in de hoop dat ik meer van dit soort bladen mag gaan maken: dit magazine krijgen kinderen als ze zichzelf als inspectiekid aanmelden (klik) en in die hoedanigheid met een indrukwekkende pas en zeer officiële formulieren campings mogen beoordelen. Welk kind wil dat nou niet als- ie aan het kamperen is? Dus ga je naar een camping en ben je lid van de ANWB? Dan moeten de kinderen inspectiekids worden. Zo gepiept. Einde bericht en zij een leuk blad erbij.)





dinsdag 11 juni 2013

Meer dan feest

















































De boerderij is altijd een feest om te zijn,
maar als er dan ook nog feest is, dan stuiter je (letterlijk) alle kanten op van vreugde.
Trampoline en springkussen dus, om te vieren dat Marieke,
alias eeuwig jonge blom,
50 werd.
Nou maak ik van zo'n partijtje zonder moeite 200 foto's,
dus de uitdaging voor mij is om er hier iets minder te plaatsen.
Ik doe de versie 'feest vanuit de kinderogen'.
Dat wil zoveel zeggen als:
Whaaaah! Taart, heel veel taart!
Whaaaah! Springen!
Whaaaah! Heel veel gekke mensen, die verkleed dansjes doen en lelijk zingen
(Oh? Is dát mamma? En dat pappa? Oei...)
Whaaaah! Ponies! Boy, Boy, Boy!
Ik ga hem mijn thuis gemaakte worteltjestaart geven!
en dan ook nog eens;
Whaaaaah! Ponyrijden! Alweer!
(Savine zei: 'Mam, laat maar los. Ik ga even draven.'
Hoe om te gaan met dit blakende zelfvertrouwen?
Want madame ging ook zonder pardon in draf,
en deed een verwoede poging tot lichtrijden,
dit alles stralend natuurlijk.)
En dan nu ook Ianthe, met cap!
Toen ze om 22.00 uur licht zwalkend van moeheid over het erf zwierven
werd zoveel feest bijna kindermishandeling en pakten we ze maar in.