Los

Op de dag dat de 100e Tour de France van start ging,

fietste ons kleine meisje weg.

Wat het verband tussen die twee is,

is natuurlijk totaal onduidelijk,

maar het lijkt me een voorbode

van grootse avonturen. 

Of van onfortuinlijke valpartijen,

want dat stuurtje dat net in volle vaart aan het hek van het Monicahof bleef hangen,

was ronduit lullig te noemen. 

Nog nooit was haar blik zo'n mengeling

van verbijstering, verontwaardiging en boosheid

dat zoiets achterlijks als een val van een fiets kon gebeuren. 

Met bloed op je knie, en al. 

Nou ja, 

nu is ze dus groot. 

Gelukkig kan ze nog net niet met haar voeten bij de grond

en mag ik haar opstarthulpje zijn. 

Ik denk dat ik stiekem haar zadel net iets te hoog blijf zetten...