Pagina's

dinsdag 19 december 2017

In het midden van de zomermaand





De zon straalde, de bloemenkransen waren gevlochten, het picknickveld was gevuld. Wat een heerlijke Sint Jan viering! Het is me toch intens genieten als hele stromen mensen met bloemenkransen op, door de stad fietsen op weg naar Amelisweerd. Het voelt een beetje alsof je bij een geheim genootschap hoort als je de rest van de mensheid je gek ziet aanstaren met je krans op. Ik zit me erom te verkneukelen. Lekker sektarisch en een prachtig gezicht bovendien. Om voor mezelf te spreken: ik vind zo'n picknick met veel kinderen gewoon leuker met bloemenkrans, fles wijn en een vuurtje om overheen te springen. 


Zo gebeurde het dat ik in een gelukzalige roes met volle bakfiets met kleden, manden eten en de kleine freule terug fietste naar de stad. En dat ik toen van het ene op het andere moment om kiepte. BAF. Op het afvalt. Spullen overal. Kind geplet. En net geen auto, thank god, bij het anders altijd zo drukke kruispunt waar we op de grond lagen. Ik weet nog steeds niet wat er gebeurd is, maar ik vermoed dat ik met de velg van het wiel, net een stoeprandje heb geraakt, waardoor we op z'n kant gelanceerd werden. Realitycheck. Van een onaards idyllisch feestje naar het asfalt. Dat was rauw wakker geschud worden uit de midzomernachtsdroom.
Daar we net onze moed getoond hadden door over een vuur te springen, stonden we nu voor een ietswat grotere uitdaging. Gelukkig schoten lieve omstanders te hulp om ons overeind te hijsen, de spullen bij elkaar te graaien en om te kijken of we nog heel waren. Dat bleek een heel eind het geval. De fiets niet. Die duwden we tot een strategisch punt, vlakbij een bushalte. We trokken alle kleren die erin lagen over elkaar aan, sjouwden alle tassen en spullen mee en vervolgden manmoedig onze weg met de bus tot we vlakbij huis waren. Eind goed al goed. 

Iemand op Insta zei me ooit, na het zoveelste mislukte verhaal/ avontuur dat ik deelde: Het Leven Van Marrit Is Nooit Saai. En zo is het. Die zet het nu in als geuzenstrijdkreet als er weer eens wat mis gaat. Nooit saai! 




Hoe de bloemenkransen de vorige jaren stonden, zie je HIER 
(weet je nog, met het jaar dat het niet doorging, en toen baby Otto ook een krans had)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten