Pagina's

zaterdag 22 oktober 2016

Hihaherfst

Als je goed kijkt, zie je meer. (zoek de kinderen op het plaatje hierboven)
Als je goed luistert, hoor je meer.

Twee opdrachten die ik mezelf deze week gaf. Ik ben met drie kinderen op vakantie. Luister en kijk, zei ik tegen mezelf, meer niet. Vet fucking moeilijk. Ben ik superslecht in. Want ik heb een telefoon. En daarop komen mails, apps en geinige foto's van andere mensen met leuke levens/huizen/brave kinderen langs. En daar móet ik naar kijken. En niet naar de zandbak, waar de grote freule al twintig minuten een cursus geeft hoe je een perfecte zandtunnel graaft. Of naar het klimrek, waar de kleine freule heel knap met drie ledematen zichzelf in een ijzeren beugel heeft gewurmd. En waar hun kleine broer is, weet ik niet eens. Vast ergens met z'n sokken in een plas aan het stampen. Dat doet ie namelijk graag.
Behalve die telefoon is er ook nog het dagelijks leven. Ook op vakantie moeten mensen/kinderen eten, badderen, aankleden, poepen, tandenpoetsen, haren kammen, jassen aan, weer eten, ruzie maken en uitgelaten worden. Er is iemand nodig die dat alles faciliteert en die iemand ben ik. Dag. En nacht. Dat is leuk om te doen. En vermoeiend, liefdevol, uitputtend, gezellig en ongezellig en alles tegelijk. Maar je moet het wel doen. En ik hou er niet van als iets moet. En ik hou ook niet van dagelijks leven, zelfs niet op vakantie. De ellende is dat mijn trio daar ook niet zo van is. Die geven niet om hygiëne, een vlekloos- en klitloos voorkomen, of drie voorspelbare eetmomenten per dag. Die houden van stinken in pyjama, honger hebben als ik net het ontbijt heb opgeruimd wegens desinteresse en nooit meer naar bed gaan. Gek. Ik weet niet van wie ze dat hebben. 
Met dat alleen maar kijken en luisteren gaat het dus niet zo best, al leek dat een goed idee. Ik ploeter wat, foeter wat op het niet werkende internet en de kapotte vaatwasser en roep zo nu en dan dat ik graag brave kinderen zou hebben. Haha. En verder doe ik heel weinig. Geen groots vakantieprogramma, maar kijken wat lukt op een dag. Paste goed in m'n kijken-luisteren strategie. Beetje springen op het springkussen buiten, beetje tekenen, blaadjes in duizend stukjes knippen of een hut bouwen in de gangkast. Hoe minder programma, hoe beter eigenlijk. Hoe meer iedereen tot rust komt. Ik vond het een inzicht. Heeft ook iets met kijken te maken. 
En terwijl we zo wat aanklooien, in het bos herten zoeken, of zelf hert spelen met een gevaarlijke tak als gewei, hoor ik eigenlijk meer dan ik dacht. Zoals dit gesprekje met de grote freule: 'Ianthe heeft een vriendinnetje gemaakt. Ze is heel netjes. Net als mijn vriendin.' Ik: 'Eigenlijk is iedereen netjes, behalve wij.' Waarop Savine zegt: 'Maar wij zijn wel leuke mensen.' Haha. Dus.
Maar ze was nog niet klaar met haar wijsheden hoor. Ik complimenteerde haar met haar acrobatische kunsten: 'Dat slingeren aan het rek kan ik echt niet!' Savine: 'Tja, iedereen is anders mamma. Jij bent heel braaf. Dat kan ik echt niet.' Het klopt. Zij kán echt niet braaf zijn. En het nieuwbakken speelvriendinnentje dat hier ineens de deur plat liep, riep ook al allemaal van die ware dingen. Zoals dat het hier behoorlijk vies was. En toen ik daarna maar hysterisch stofzuigend rondliep, verkondigde ze dat het raar was dat de kinderen niet opruimden. Touche. Dat is ook raar. Maar niemand krijgt het voor elkaar om ze dat te laten doen. Ik heb het opgegeven in ieder geval.

Tot slot, ondanks dat ik haar gewoon een week op vakantie heb meegenomen, riep de grote freule gefrustreerd uit dat ik nooit eens tijd voor haar heb. Dat ik altijd maar iets moet doen. Zit je dan. Voor dat addergebroed te ploeteren. En het is nog ergens waar ook. Zij zit niet te wachten op mijn telefoon, tafel dekken of haren borstelen. Ze doelt op de volledige aandacht. Precies, die van het kijken en luisteren. Vandaag is het half gelukt. In het bos. Daar lukt het eigenlijk altijd. Morgen weer een dag. Dan is m'n Timmerliefje er ook en mag die al het gedoe verzorgen. *gemeen heksenlachje*  
O ja. Deze foto's nam ik op de tweede dag van de vakantie, toen we ook nog een gezellige logee mee hadden en we van heel dichtbij herten bewonderden. We slopen, kropen, fluisterden, vonden heksencakjes in de varens, zochten mooie blaadjes, speelden zelf voor hert met een gevaarlijk gewei van takken en huppelden door de regen. (nou ja, ik dan. Om de rest op te vrolijken) Beetje jammer van al die buien, maar herfst is ook heel erg m'n lievelings. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten