Pagina's

vrijdag 22 januari 2016

De maakbare winter

 'Zeg, jij knutselt zeker heel veel met kinderen he? Zo leuk. Hoe doe je dat toch?' Dat zeggen mensen wel eens tegen mij. Ik ga jullie uit de droom helpen. Ik knutsel helemaal niet vaak MET mijn kinderen. Ik knutsel, mijn kinderen doen heel graag hun eigen zin. En dat kan niet als ik iets wil maken met een plan en een eindresultaat zoals ik het voor ogen heb. Dus al die gezellige foto's die ik maak voor het magazine van de Coop? Die zet ik in scene. En dan selecteer ik alleen de foto's zonder tranen en boze gezichten. Zo. Weer een droom aan diggelen. Maar! Er komt een maar. In het laatste winternummer zat een briljant knutselproject dat ik wel door de meisjes heb laten uitvoeren. Omdat het niet kan mislukken en omdat het vooral leuk is om te doen. En bijkomend voordeel: je kunt de knutsel na een dag weggooien. Ook wel eens verfrissend, aangezien zelfs elke papiersnipper hier altijd bewaard moet worden. 

Het gaat zo: maak met lijm een tekening op een beetje dik papier. Van gewoon lijmsporen, tot woorden of ingewikkelde geometrische patronen, alles mag. Weet je hoe leuk het is om eens een keer heel lang en hard in zo'n lijmpotje te knijpen. Score!
Daarna kieper je zout over je tekening heen. Heel veel zout, net zo lang totdat elke lijmspetter volzit. De rest van het zout laat je van het papier lopen en gooi je weg. Alweer een klusje dat iedereen leuk vindt.
 Dan ga je kliederen, met verf. Hele natte waterverf. Je maakt je kwast zo nat mogelijk en legt hem dan tegen je zoutlijm aan (Sneeuw noemden we het. Bij gebrek aan echte sneeuw moet je toch wat.) Dan gebeurt er iets heel tofs; de verf trekt vanzelf door de lijmsporen heen. Magisch effect, zelfs voor volwassenen. Daar kun je dus kinderen minstens een uur mee bezig laten zijn. Minstens. Met tongen uit de mond en af en toe een Oooooh en Aaaaah als de verfsporen bij elkaar komen. Uiteindelijk kun je alles laten drogen en even tentoonstellen, maar bereid je kinderen er ook op voor dat de kunstwerken weggegooid dienen te worden. De nepsneeuw brokkelt namelijk af als je het op wil hangen. Zit niemand op te wachten.
Het lieflijke tafereel van hieronder is dus echt. De objecten die verder subtiel in de foto gezet zijn ook, het zijn de andere knutsels die ik voor de Coop maakte. Vooral de ijskristallen vielen in de smaak, en hangen eerlijk gezegd nog steeds in de woonkamer. Zo kijken we de kou naar buiten in de hoop toch nog te kunnen schaatsen dit jaar. Soms kan je de natuur maar beter een handje helpen. 
 Hier vind je de werkbeschrijvingen van alle drie de knutsels. De rest van 'Aan de keukentafel' kun je ook online lezen en wel hier.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten