We kregen dus een baby hè,
en spontaan begon het te regenen.
Dagen lang, zodat de eerste wandelingetjes maar uitgesteld werden.
En net toen de muren op me af begonnen te komen
en ik na tien dagen echt heul graag een luchtje wilde scheppen
begon spontaan de zomer.
Met korte mouwen weer,
blote benen dagen
en al heel snel braken de helemaal geen kleren-middagen aan.
De wandelingetjes werden dus uitjes naar onze moestuin.
Wij dachten dat het heel wat ging worden,
zo'n derde kind erbij.
Heisa, gedoe, nooit meer slapen, niks anders dan thuis dralen
met een zeldzaam uitstapje naar de Albert Heijn.
Nou zeg ik niet dat daar niks van waar is,
maar zo voelde het niet.
Meer als een onverwachte vakantie.
Die we benutten om een prachtig strakke grasmat aan te leggen.
En bloemen te plukken
of 'kunsten te maken' zoals de grote freule graag voor haar publiek doet.
(en onkruid wieden en zaaien en schoffelen, want anders zou het geen moesje zijn)
Daar werden niet alleen wij heel gelukkig van
maar ook de gehele kinderschare.
De freules wierpen zich onder luid gekir
en vol overgave in een modderpoel
en Broer deed zeer ontspannen slaapjes in de schaduw.
Zo zou elke vakantie er uit moeten zien.
Of nee, elke dag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten