Pagina's

woensdag 29 januari 2014

Miniverbouwing deel #2
















































Waar waren we?
Juist.
We bezaten ineens een huisjesbed.
In een nieuwe kamer voor de oudste freule.
De Timmerman zijn taak zat er op,
het gereedschap kon terug in de kisten.
Mijn glorieuze bijdrage,
het bewoonbaar maken van de kamer,
of kamers, huis, gangen, wat dan ook,
kon van start gaan.
Ik zou eens even mijn stylingtalent gaan toepassen.
Ben ik keigoed in, vooral ook dat opruimen wat er bij komt kijken.
En ik moest achter de naaimasjien,
want een huis heeft gordijnen.

De freule was heel duidelijk geweest:
haar gordijnen zouden roze worden met cakejes.
Ja.
Dus ik troonde haar mee naar de lapjesmarkt
in de veronderstelling haar eens even te laten zien
dat zoiets wanstaltigs niet bestond.
Maar dat ze keuze had uit vele andere beeldige motiefjes.
Bij kraampje drie lag het al...
een grote rol, roze met cakejes.
In haar nopjes stond ze daar
en ik kocht twee meter.
Want, tja wat kon ik tegen zoveel overmacht inbrengen?
Wel sleepte ik de meisjes helemaal tot het einde van de markt mee.
Je weet pas zeker dat je de goede keuze hebt gemaakt
als je alles hebt gezien toch?
Mijn twijfelachtige aard,
ik kan hem niet vroeg genoeg opleggen.

Ik had al een list verzonnen
en die was goed gekeurd.
De roze stof zou aan de binnenkant komen,
(zodat de freule hem extra goed zou kunnen zien, boehahahaha)
voor de buitenkant vonden we rood met witte stippen.
Zo.
Opgelost.
Maar toen zagen we het ineens.
Een veel veel veel mooiere stof.
Met bomen, en vosjes en eekhoorns en alles.
Dralend stond ik daar maar
met al vier meter stof in een tasje.
Voor drie piepkleine gordijntjes.
(meten is voor sufferds)

Nou, van die twijfelachtige aard opleggen
komt ook al niks terecht,
want Savine, de wijze, sprak mij bestraffend toe:
'Maar mamma, het is hier hartstikke druk
en al die mensen vinden deze stof mooi.
Je moet hem niet een andere keer kopen,
want dan is-ie op.
Koop hem nu.'
Ik zei het al: de wijze.
Dus dat deed ik,
en we zouden er een bosdak van maken.

En zoals dat gaat:
alle plannen veranderd,
en nu zijn er bosgordijnen.
En hoor ik niemand meer over cakejes of roze.
(een piepklein stukje gordijn was blijkbaar ook genoeg)

Hoe ik die prachtgordijnen naaide?
Gewoon.
Rechte stukken stof uitknippen
(kunnen mensen dat echt?
of zijn daar trucs voor die mijn oma mij is vergeten te vertellen?)
dan met de goede kanten op elkaar leggen
GOEDE!
ze dus verkeerd tegen elkaar aan stikken,
daar midden in de nacht achter komen,
(omdat je alles zo godvergeten graag in een keer af wil hebben)
de volgende dag een uur lang alles lostornen,
ze zo recht en gelijk mogelijk naaien,
iets met binnenstebuiten omkeren doen,
en nog een tunnel stikken
en dan door een net iets te kort stukje
spiraaldraad halen.
(ik zei het al, meten is voor sufferds)
En ophangen.
Een kind kan de was doen.
Of cakejes verkopen vanuit haar raampje.

(Op mijn fabuleuze styling
kom ik nog wel een keer terug.
Of als we nieuwe boekenkasten hebben
die ergens anders passen
dan in een kinderkamer.
Bovendien vind de 'Wijze'
het vast heerlijk om te ontdekken
zodra ze kan lezen
er meters Nietzsche, Proust, dichtbundels
en andere hoogwaardige literatuur
voor het grijpen staan
naast haar Nijntje boeken.)




4 opmerkingen:

  1. Haha, heerlijk mens ben je toch! Ik modder net zo goed maar wat aan, maar bij jou lijkt dat veel leuker! Wij hebben dan ondertussen -bijna- mooie boekenkasten voor benenden, maar daar passen natuurlijk lang niet alle boeken in. Want aj, dan zie je dat mooie behang niet meer. Dus ook bij ons worden de boeken over alle kamers verspreid, ook die van de kids. Daan kan van elk boek op z'n kamer vertellen van wie 'ie is hoor, ook van mijn prentenboeken. Erg he?
    BTW, dat klussen met de kids erbij, hoe doet DK dat? Ik vind het altijd zo'n gedoe, het gaat tergend langzaam en je bent meer met kind dan met klussen bezig, of ligt dat aan mij?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha Marije, het LIJKT inderdaad veel leuker. Dat probeer ik mezelf tenminste voor te houden, dat mijn eeuwige chaos ook vermakelijk is. En die boekenkasten he, wat een dillemma. Naast deze (enorme) boekenkast op Savine haar kamer, staan er namelijk nog 4 (!) in het huis verspreid. En zijn er nog dozen vol boeken op zolder beland. Wat doe je daar nou mee? En wat goed eigenlijk dat Daan weet van wie de boeken zijn. De dames vinden alles in dit gehele huis van hen. Savine: 'Dit is nu mijn kamer mamma, jij mag je er niet mee bemoeien...'
    En hoe Dk klust met kinderen is mij ook een raadsel... Ik denk dat ze naar hem wel luisteren. Zagen en hamers maken waarschijnlijk meer indruk dan mijn stofjes en naalden. Want ik heb twee gordijntjes genaaid met allebei de freules op schoot. Niet aan te raden zeg ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh wat gaaf zeg, van zoiets ben ik dus ook al een eeuwigheid plaatjes op Pinterest aan het verzamelen ;). Hier helaas alleen niemand met timmertalent... Is het een tweepersoonsbed waar ze samen in slapen? Of zie ik het niet goed en is het een stapelbed?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik was ook nog druk met Pinterestplaatjes verzamelen, maar m'n timmerlief had aan twee voorbeeldplaatjes genoeg om een eigen model te tekenen... Het is een volwassen eenpersoonsbed, waar alleen de oudste in slaapt. Het zou ook makkelijk een stapelbed kunnen worden, maar dat was nu niet nodig. In het stuk onder het matras ligt nu wel het logeerbed, die we makkelijk tevoorschijn kunnen trekken. Jammer dat er geen timmertalent in huis is bij jou! Wel genoeg andere talenten gelukkig :)

      Verwijderen