Mijn groene hart is een beetje gebroken.
En ik heb er nog zelf opdracht toe gegeven ook...
Mijn uitzicht zal nooit meer hetzelfde zijn.
Wuivend groen en ruikend wit heeft plaats gemaakt voor kaal en leeg.
De boom, alias sering, is om.
Omdat we beneden gaan wonen.
En daglicht in de tuin willen.
Het groene dak moest weg.
Maar och, die arme boom.
En och, wat een lelijkheid al dat beton en afgebrokkeld steen.
Maar het is wel een goede beslissing, toch? Denk ik?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten