Bloemenmeisjes

Wat?! Alweer online in je vakantie?
En alweer zo'n vreemd opgemaakte blog?
Ja!
Er is internet in het huisje.
Dat is gunstig voor de beloofde werkmailtjes die ik er nog uit moest doen.
En ongunstig voor de familieleden die hoopten op een schermloze vakantie.
Aangezien het op m'n iPad ook nog eens een hoop gepruts blijkt om
Foto's op de juiste plek te zetten en uit de juiste map te halen
En prutsen resulteert in een hoop gemopper en gevloek
Zweer ik dat dit het laatste is wat jullie hier van me horen.
Deze week dan
Denk ik...

Maar ik had wel een leuk nieuwtje:
Ik ben gevraagd als Gastblogger op de blog van webwinkel Kleine Sam
En daar staat nu mijn eerste stukje.
Over vlekken. Tja. Ik weet ook niet.
Leek me belangrijk.
Vooral voor een winkel vol mooie kleren.
Maar het gaat ook over de prachtige pruimenboomgaard van Irene,
Een fotograaf waar ik vaak mee op pad ga.
Die kocht een nieuw huis
En meteen ook maar een pruimenboomgaard.
Toen ze de sluitel ontving
Pakte ze geen verhuisdozen uit,
Maar trok ze met ladders, kruiwagens en kistjes de gaard in.
Ik hielp een middagje oogsten.
Dat wil zeggen
Ik riep oh en ah, stak tientallen pruimen in mijn en de freules mond
Vulde een beeldig mandje dat handig om mijn schouders hing tijdens het plukken
En nam die volledige oogst mee naar huis.
Die kilo's kookte ik tot jam en clafoutis
En daar maakte ik natuurlijk allemaal beeldige foto's van.
Die ik niet met u kan delen zonder gefrustreerd iPads door de lucht te smijten.
Dus u moet het zich maar voorstellen.
Adembenemende boomgaard, snoezige meisjes, potten jam.
En nu ga ik maar eens het strandzand tussen mijn tenen vandaan spoelen.


En o ja
hier ziet u dan ook nog eens twee bloemenmeisjes
Met de allergrootste dahlia's uit de tuin.

Naar de maan

21 maanden

Een mooie leeftijd om van de sterretjes naar de maan te vliegen...

Dus daar ging de, al lang niet meer zo kleine Ianthe 

Met een dienblad vol zakjes sterren

Om te zwaaien naar de baby's 

En zich schaterlachend tussen de grote peuters,

Met bazige en bezorgde zus,

Te voegen.

Aan het eind van de dag

Dacht iedereen dat het nooit anders was geweest.

En zo gaat er weer een herinnering in het sterretjes zakje.

21 maanden

Zo voorbij.

Ik leerde in die tijd 

Nou ja, niet heel veel. 

Misschien dit supersimpele zakje naaien.

Maar de baby transformeerde in die tijd

In een volwaardig pratend,zingend, dansend,lachend,etend,slapend,spelend en ondeugend persoon...

Net als haar zus, een hele tijd geleden (klik)

Sla een hoekje om en stik vast.

Doe dit aan twee kanten. Maak een tunnel aan de bovenkant.

En stik daarna de zijkant en onderkant aan elkaar.

Draai het zakje binnenstebuiten, maar dan dus met de goede kant buiten.

Zoek een haarspeldje dat door de tunnel past en haal er een lintje door.

Vul met rozijntjes, speelbeestjes, potloodjes en herinneringen.

En ik stempelde de namen van alle sterretjes erop.

Als deze blog er vreemd uitziet, is dat omdat ik hem niet op mijn computer heb gemaakt.

Maar in het kader van de vakantieontspanning heb ik besloten dat ik dat helemaal niet erg vind...

Overdaad

 

Alles gaat in overdaad afgelopen week.
Een rondje door mijn ouders' tuin resulteert in een veldboeket
en een stapel courgettes en tomaten die direct het eten in kunnen.
Een rondje varen met de boot
komt neer op het enteren van een schateiland.
Daar midden tussen al die slootjes,
bleek zich een eiland vol bramen op te houden.
Na een emmer hielden de plukkers het voor gezien.
We namen de helft mee naar huis, net geen 2 kilo.
Weer goed voor potten vol heerlijke jam.
Wat er uit het moesje komt, durf ik al helemaal niet op te sommen.
Wel toverden we van de week bijna een complete maaltijd uit onze oogst tevoorschijn.
Jammer dat we geen koe voor de yoghurt hebben en graan voor de pasta!
Dat ik ook met een emmer zelfgeplukte pruimen thuis kwam,
vertel ik een volgende keer.
Een mens moet af en toe ook slapen, zo schijnt,
zo tussen het jam maken, tassen inpakken, werken en de schijn ophouden van het doen van huishoudelijke taken door...

(en als u zich afvraagt: die vage foto met die maaimasjien,
wat is dat? Nou, dat is de treintaxi naar een luxe weekendverblijf in de schaapskooi.
En aan deze zin heeft niemand een boodschap,
behalve degenen die op de foto staan,
danwel de eigenaren van die schaapskooi,
die geen weet hadden/hebben van onze snode vervoersplannen....)

Voor in een lijstje

Kon ik de tijd maar bevriezen
en bleven de freules altijd maar zo prachtig liggen
op mijn nieuwe kleedje...

Zondagmiddagen

Bij zondagochtenden horen ook zondagmiddagen.
Weet je wel, van die zonovergoten, die je met een glaasje koude witte wijn inluidt...
En met die ochtend zelf gebakken krokodillenbrood.
In je idyllisch stille moestuin natuurlijk.
En als je het op zo'n middag te kwaad krijgt,
giet je een gietertje over jezelf leeg.
Waar je bijkans van flauwvalt van de koudheid,
omdat je het water net vers uit de grond gepompt hebt
en een ijsklontje in je nek er niets bij is.

Tussen het oogsten van je snijbonen, bieten en komkommers door,
steek je alvast de barbecue in de fik,
waar je eigenste Tom Sawyer even later haar burger op roostert.
Loom lezend (in een boek dat je die dag nog uitkrijgt ook) onder je appelboom,
mijmer je dan nog maar eens over
wat mooi het leven zou zijn
als het louter uit zondagmiddagen zou bestaan.
Maar ja.

Zondagochtend

Zondagochtenden...
Die zijn er om in bed te dralen
met koffie in de zon te zitten
de krant eens van voor naar achter te lezen
naar het zwembad te gaan
of, zoals deze keer,
een indianendansje te maken.
Ze zijn mijn lievelings.

(en de eerste echte foto van Savine:
van pappa, hoe kan het ook anders,
die met z'n armen wijd.)

Proefkamperen #2

'Ik hou van roze,' verzuchtte de oudste freule. 

'Het is mijn lievelingskleur.'

Het onvermijdelijke is dan toch gebeurd. 

We hebben een roze prinses. 

Die van poppen verzorgen houdt

en dansjurken en nagellak en schoenen met hakken. 

(En gelukkig ook wel van in modderplassen tot haar knieën stampen. 

Anders was ik om een DNA-test gaan vragen...)

En toen vond mijn Timmer-man het allerbeste kado ooit voor roze prinsessen. 

Een roze overal.

Ze vindt hem mooier dan alle jurken bij elkaar.

En zo komt het toch een beetje goed...

De rest van het proefkampeerweekend volgden we dus een roze spoor

Dat leidde naar de kampvuurkuil

waar onder gitaarbegeleiding en gezang

broodjes en marshmallows werden geroosterd.

(dat verzuchtte ze ook nog na het weekend:

'Mam, ik wil zo graag een gitaar.'

Daar werd ik een stuk blijer van)

En het leidde naar het belevingspad door het bos

Waar Jonas al zijn charmes op Ianthe losliet.

We hebben er maar veel foto's van genomen,

altijd handig voor als er een huwelijk van komt. 

Het proefkamperen was dus het beste kampeerweekend ooit,

daar mag de echte vakantie nog flink z'n best op gaan doen

om dit te gaan overtreffen.

Een wijze les leerden we alvast:

de beste camping met animatie

is een natuurcamping met patente buren.