Afterparty!

Zo hé.
Dat was me even een feestje.
Zo maar uit het niets kwamen jullie hier met z'n allen een kijkje nemen.
Of, nou ja, uit het niets,
uit de Club van relaxte moeders kwamen jullie.
waar Elsbeth Teeling een linkje hier naartoe plaatste.
Nu heb ik al twee dagen het gevoel dat ik een feestje geef.
Met een beetje uit de hand gelopen veel bezoek.
Een soort project X.
Zonder gesloop, maar met heel veel gelach.
Over al die 'rekels' van kinderen
die hun woordenschat danig moeten kuisen.
Met moeders die nu bang zijn dat het eerste woord van hun kind
'kutmaxicosi' zal zijn.
En waar de vloeken op de meest ongelegen momenten voor heel wat schaamrood
en door-de-grond-zak-momenten zorgen.
Heerlijk!
Ik heb genoten van jullie verhalen, herkenning,
lieve complimenten en grappige reacties.
Dank voor het maken van dit feest!
Ik zit hier nog even te stuiteren op de afterparty!

Voorafgaand aan het 'feest'
deden we nog heel zen een boswandeling.
Want zulke mensen blijken we geworden te zijn.
Op zondag trekken wij
door bos en hei.
Voor een frisse neus en wat beweging.
Super volwassen en verantwoord enzo.
Of, nou ja, volwassen...
Ook niet echt hoor.
We liepen daar wel,
tussen alle andere gezinnen
te genieten van de herfstige zon.
Maar ondertussen deden we verstoppertje,
zaten we in een boomhut
zochten we kabouter wc's
en versierden elkaar met van die kleefballetjes.
Tenminste, de grote freule versierde haar trui.
Mijn timmerlief vond het grappiger om mijn haar ermee te
ehm 'versieren'.
Dat was inderdaad heel even net zo grappig
als toen we net 17 en puberig waren.
Maar toen bleken kleefballetjes nooit meer uit je haar te gaan.
Nu moet ik door het leven als heks met een levende herfsttafel op haar hoofd.
Nee, voor volwassen worden ben ik/ zijn wij nog niet geslaagd...