De afgelopen jaren ging ik naar Maud Fontein om prachtige foto's te laten maken.
Ik vergat het dit jaar.
Daarom verbouwde ik vorige week onze slaapkamer tot bos.
Soort van. ..
Nu ga ik een hele vakantie genieten van mijn engelachtige trio.
Fijne feestdagen!
Ik schreef al dat ik hier tussen de glitters woon.
Daar kan ik niks aan doen.
Ik ging namelijk mijn huis stylen.
Mijn boom is elk jaar een bonte verzameling van sprookjesfiguren.
Zo iets kinderachtigs ging ik dit jaar niet doen.
Welnee, ik ging daar één kleur voor verzinnen
en dan heel minimalistisch aan de slag.
Goud ging het worden trouwens.
Jawel. En koper.
Toen kwam mijn timmerlief thuis met de kerstboom.
Ik had de edele taak om er een uit te zoeken
een keer aan hem overgelaten.
Ik leer het wel dat loslaten.
Hij kwam thuis met een lange tak.
een, ehm, slanke den zeg maar.
En een doos plastic gouden ballen.
Toen wist ik het niet meer.
Dat hele gestyle liep al spoedig compleet de soep in.
Uit mijn dozen (3 ja) kwamen al die bonte figuren
en in combinatie met de freules was er geen houden meer aan.
Het moest en zou allemaal de boom in.
Nou ja, wie gunt zijn kinderen zulk kerstgeluk nou niet?
Naast de mislukte boom
Wil de rest ook maar niet een oogstrelend geheel vormen.
Laten we het maar eclectisch noemen
Koper en folklore,
Zwart witte patronen en Amaryllissen
Brooddeegfiguren en viltfiguren.
Of eclectisch, kringloopwinkelig komt meer in de buurt.
Dan vragen jullie je natuurlijk allemaal af:
Dat beeldige kerststalletje in een kaars, och wat prachtig!
Waar koop ik dat?
Nou, dat koop je niet.
De grote freule kreeg het van de Sint op haar school.
Dat was meteen een lesje Vrijeschools handwerken voor ouders...
Want wat bleek?
De goedheiligman geeft louter zelfgemaakte kadootjes op school weg
Gemaakt door fijne hulppieten
Alias ouders.
Zo zat ik een hele avond te kleien met bijenwas en kaarsen uit te hollen.
Een mens zou zich nog eens gaan vervelen he?
Ik vloekte en tierde ook nog wat
Maarrrr ik voelde me een hele piet toen ie af was.
Zo. En nu ga ik me storten op het eerste kerstdiner.
Er is maar een stralende echte ster hier thuis te vinden
en ze heet prinses Glittertje.
Ze is nogal bazig en duidelijk.
Haar rolmodel?
Victoria uit Kerst met Linus,
het leukste tv-programma op aarde.
Precies, net zo'n bazig type.
Ze houdt van glitter, make-up (lippen-los), ballet,
jurken, hakken en alles wat maar prinsessig is.
Geluk voor haar is
dat de kerstdagen bijna zijn aangebroken.
Dan mag ze elke dag een feestjurk aan
en zal ze in het middelpunt van de belangstelling staan.
Of, nou ja, geluk...
Het duurt nog maar liefst een hele nacht.
Dat is heel heel heel lang in prinsessen tijd...
En zoals je ziet woon ik in een kerstetalage.
We hebben drie kerstbomen in de woonkamer
eentje op z'n kop aan het plafond in de slaapkamer hangen,
verschillende kerststukjes
(M'n lieve moeder kwam net zoals elk jaar ze met de meisjes maken)
en eindeloos veel frutsels.
Misschien heb ik toch een vermoeden waar die voorkeur
voor alles wat glimt vandaan komt...
De laatste maand van het jaar is ingegaan.
En ook wel de meest krankzinnig drukke week van het jaar.
Sint, heel veel werk, nog meer Sint, adventtijd, en een eindeloze lijst met dingen die ik wil.
Het stemt me melancholisch dat alles zo snel voorbij gaat.
Ineens zag ik Otto
hoe groot hij alweer is.
(ik zag hem niet ineens,
ik zie hem heel veel,
maar ik zág het ineens.
Een jongetje, het baby-ige er alweer bijna af)
Ik bedacht me dat ik al heel lang de 'dubbelzien' foto (klik) wilde maken
die ik van de meisjes maakte
in het pakje dat ik vroeger ook aan had.
Zij waren ruim 8 maanden toen ik dat deed.
Otto wurmde ik er nog net in
voor straf poepte hij het na de foto
tot de nek vol.
Zoals dat gaat met een derde
moeten dingen snel tussendoor
is er geen tijd meer voor een uitgebreide fotoshoot.
Het ging zo:
Twee zussen zet ik buiten op de stoep.
Wachtend tot we boodschappen zouden gaan doen.
In de gang prop ik baby in een krat
maak er snel een tiental bewogen foto's van
bedenk dat die andere twee dezelfde achtergrond hadden.
bedenk dat dat boven was
en bedenk dat ik niet naar boven kan lopen als de freules buiten staan
bedenk me dan dat het al lang leuk is
als er gewoon een foto van Otto met pak en krat is
en geef het op.
(Dit ook omdat er ondertussen buiten iemand van de fiets gevallen is
binnen baby op de tocht staat
en zus twee heel lief knuffels in het krat gaat proppen.)
Driedubbel zien is dus wat overdreven.
Maar overweldigend vind ik deze foto's wel.
Als je ze zo op een rijtje zet,
zie ik het pas.
Ik heb gewoon drie mensjes op de wereld gezet.
Poeh!
(de decembertranen wijt ik nog steeds aan de hormonen.
Hoe lang mag ik dat nog blijven doen?)
De grote freule en haar fiets,
dat is een verhaal apart.
Het is een geliefde, zij het enigszins gespannen verhouding tussen die twee.
Waar deze eigenzinnige dame met geen mogelijkheid
te overreden is iets te doen waar ze geen zin in heeft,
(lees sokken aantrekken, haar borstelen, iets anders dan hartjes tekenen
opruimen, haar zus helpen, niet in de box springen
jas dichtdoen, boodschappen doen zonder snoep kopen,
nou ja een lijst zonder eind is dit eigenlijk)
als het op haar fiets aankomt, is álles mogelijk.
En moet alles wijken.
Sinds haar derde verjaardag heeft ze namelijk besloten dat ze kan fietsen.
En als iets in haar hoofd zit...
nou ja, dat vastberaden, verbeten fanatisme gaat haar vast nog ver brengen.
Nu in ieder geval al naar school.
Het ging dus zo.
-3e verjaardag: komst van de Fiets met zijwieltjes.
Drama, drama, drama, ze kon niet meteen fietsen zoals ze had bedacht.
- Paar weken later: Zijwieltjes eraf: wegfietsen. Eerste valpartij en deuk in haar ego.
-Weer paar weken later: deuk uitgedeukt. Nieuw drama: de fiets heeft geen standaard.
- Hele jaar: drama over missende standaard en missend slot.
- 4e verjaardag: komst fietstochtjes naar school. Dagelijkse zeurpartijen over zelf naar de andere kant van de stad fietsen door de ochtendspits. Is verboden door haar verstandige ouders. Eeuwige verdoemenis naar hun hoofd geslingerd.
-Koninginnedag 2014: aankoop 'nieuwe' fiets, mét standaard, voor 1 euro. Gelukkigheid ten top.
- Dag later: nieuw drama. Fiets is te groot. Met je voeten remmen kan dus niet, nu moet het met de rem en daar heeft ze geen zin in. Ik herhaal GEEN zin in! Mag niet meer op de grote fiets fietsen. Groeispurt benen ingepland voor de zomer.
- Week later: oude fiets heeft lekke band. Elke dag klagen over dat er niet gefietst kan worden.
- Voorjaar 2014: met opa en oma in een fietsenwinkel je droomfiets zien. Vanaf dan elke dag muntjes sparen voor de fiets ('met standaard en bel en mandje en slot en roze bloemen en en en en')
-Zomer 2014: op een rommelmarkt een gedroomde fiets tegenkomen: maatje kleiner, roze, standaard. Kortom in de fietshemel bij aankoop. Ronselt er zelf nog een bloemenketting van een andere fiets bij.
- Paar weken later: Lekke band droomfiets. Valt in diepe put. - Zomervakantie 2014:huurt een ouder-kind tandem op Texel. Is zielsgelukkig de hele dag op een fiets te kunnen zitten.
- Na zomervakantie: bij gebrek aan functionerende fiets elke dag zeuren of ze een zadeltje voorop pappa en mamma's fiets mag, in plaats van een fietsstoeltje. Zelfs bij een meisje uit de klas gaan spelen enkel en alleen omdat zij wel zo'n zadeltje heeft zodat je daarop mee kunt.
- Doorbraak in het niet functionerende fietsenpark in de tuin: banden worden geplakt. Groeispurt zet zoden aan de dijk, ineens kunnen voeten bij de grond bij het berijden grote fiets. Biedt eindeloze mogelijkheden. Deze elke dag opnoemen.
- Oktober 2014: Overwinning! Met moeder samen naar bloemetjesmarkt gefietst. Op de grote fiets. Oh gelukzaligheid! - November 2014. Vader verzint een onzalig plan: samen van Utrecht naar Bilthoven fietsen. Ze voert het zonder morren uit. Al stort ze bij aankomst oververmoeid ter aarde.
En dan deze week. Na een half jaar wachten gebeurde het dus dat we (wonder oh wonder) zeer op tijd klaar waren met ontbijten. Er geen excuus kon worden aangevoerd dat ze niet meer zelf op de fiets kon. Daar gingen ze. Vader en dochter.
Apetrots, zelf door de stad heen.
Scheuren en een kwartier te vroeg op school.
Ik deed de terugweg.
Alsof ik fastforward de tijd in geslingerd werd.
Dit moment had ik over een jaar of wat ingepland.
Als ze zeven werd ofzo.
Daar zat ik, een kind op mijn rug
één voorop
en een van fietsend naast me.
Nu wil ze elke dag heeeel graag naar school.
Voor het fietstochtje...
Op haar verlanglijst voor Sinterklaas?
'Mamma, een slot... Als ik dat krijg, ben ik echt gelukkig. Dan ga ik denk ik zingen en dansen en heel hard lachen.'