Taartenbakkers

Vader van drie, die timmerlief van mij.
Dus werd hij uitbundig verwend met een vol gekladderde tegel van de kleine freule
(voor aan de muur denk ik?)
een zelfgevouwen muizentrappetje van de grote freule
(Die had niks gemaakt op school. Ik vermoed dat de Vrije School niets met vaders heeft? Ik zal eens navragen waarom er geen postbakjes gefiguurzaagd werden of asbakken gekleid. Een groot gemis vind ik dat)
en namens alle drie nieuwe onderbroeken
(die hebben vaders altijd nodig)
en een door Savine uitgezocht nieuw t-shirt.
Die is dus roze. Een andere kleur bestaat er namelijk niet volgens haar.
Plus een ontbijt op bed, dat pas om half 10 geserveerd werd,
misschien wel het grootste kado van dit alles.
Of, nou ja, eigenlijk de grootste straf van dit alles.
Er is niemand op de hele wereld die een grotere hekel heeft aan eten in bed dan mijn Timmerlief.
Kruimels, omvallende jus, kinderen die op je croissant springen,dat werk.
Hij haaaat het.
En moest het met een dankbare glimlach ondergaan.

Maar het tweede onderdeel van deze dag was wel zijn favoriet.
Taarten bakken!
Al jaren hebben we namelijk op Vaderdag feest in ons buurthofje.
En sinds vorig jaar hoort daar een taartenbakwedstrijd bij.
Aangezien hij toen de derde prijs in de wacht sleepte
met een, in mijn ogen, onooglijke poezentaart, had hij heel wat te bewijzen.
Woest stond hij te spatelen, mixen en te proeven met de freules.
Heel liefjes en vaderig allemaal.
Apetrots pronkte hij met zijn rabarber-appeltaart...
(tarte aux pommes et rhubarbe op z'n Frans, want dat klinkt lekkerder)
En toen moest er nog wat met de cake die de meisjes hadden gefabriceerd.
Hier greep ik mijn kans.
Al een heel jaar krijg ik te horen dat hij, HIJ een taartenprijs had gewonnen
als ik weer eens stond te ploeteren op een baksel.
Dus.
Een prijs voor een poezentaart hè?
Nou, dat kan ik ook, dacht ik.
Er moest iets met roze marsepein en roze spikkels van de freule
(ik zei het al, er bestaat nog maar een kleur in haar wereld)
en het moest een poes worden.
Zo gezegd, zo gedaan.

Het feest was verder leuk hoor,
met springkussen, t-shirts (roze ja) bestempelen
buurtbewonersbingoën, voetbaltoernooi
en barbecue,
maar het ging natuurlijk maar om een ding:
de uitslag van de wedstrijd.
Er kwam een derde prijs,
een tweede prijs
en die waren niet voor taart 10 of 11.
Tromgeroffel zwol aan,
de eerste prijs bleek een gedeelde plaats.
- Zenuwachtig gewiebel-
de winnaars van de wedstrijd waren taart 7  en...
de poezentaart!!!
Verlegen draalde bakster Savine naar voren
om oorverdovend applaus in ontvangst te nemen.
Ik lachte in mijn vuistje
(niet echt, ik lachte hardop en breeduit)
en keek maar eens triomfantelijk naar de Vader.
Eat that! Met je poezentaart!
Nou staan we quitte.
Ik vrees dat we volgend jaar een 3D poes moeten gaan bakken...