Pagina's

vrijdag 15 mei 2015

Ieorg Otto ieorg!



Het menselijk lichaam is een wonder. Dat van mij werd eerst dikker en dikker en bouwde de liefste Otto. Vorig jaar maakte ik elke week een foto van dat wonderlijke proces. Ik miste daarna de buik foto's, dus poseerde ik elke maand met mijn groeiende baby voor de spiegel. Het jaar is om, de baby is een dreumes en alle foto's bij elkaar vind ik magisch. Het is gewoon zo, twee keer knipperen en ze zijn groot.

De laatste foto was bijna niet meer te maken. Geen rustig lief babytje op mijn arm, maar een wild bewegende man die 'Ba ba!' riep. Hij wilde een ballon. Zijn lievelingsspeelgoed. Terwijl ik probeerde scherp te stellen op de spiegel, lief te lachen, mijn buik in  te houden én Otto naar voren te laten kijken, smeet hij alleen maar de 'ba' op de grond. Om woest te worden als hij hem niet meteen terug kreeg. 

Hoe graag ik dus ook mijn lieve ventje nog jarenlang op mijn arm voor de spiegel zou willen fotograferen, ik vrees dat dit het einde is. Na het aftellen (hoeveel wéken nog?) kwam het optellen (hij is nu 12 maanden!). Weken werden maanden, maanden worden nu jaren. Groei maar fijn Otto. Ieorg Otto ieorg! Ik blijf naar je kijken, of je nou met me voor de spiegel wil staan of niet. 


(Omdat ik er zelf maar geen genoeg van krijg, ook een filmpje van alle 'voor de spiegel' foto's achter elkaar. 9+12 =21 maanden. 30 seconden. Slik)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten