Toen ik van de week de freules ophaalde bij een vriendinnetje, speelden ze 'woonbootje'. Op de zandbak hadden ze een knus plekje gebouwd met kussens, dekens, lekkere dingen, touwen. De radartjes in mijn hoofd begonnen langzaam te draaien. 'Schattig,' dacht ik. 'Een woonboot. Hoe komen ze daar nou op? En het lijkt wel een beetje op de boot van .. o ja! Dat deden we óók nog deze vakantie! Logeren bij Meta! Op de woonboot.' Ja ik vind het ook zorgwekkend dat ik zoveel woorden nodig heb voor een stukje gedachtestroom.
Maar goed, het bewijst maar weer eens dat ik hersenloos ben en de freules bepaald niet. En dat zij de allerleukste belevenissen niet met foto's vastleggen, maar goed opslaan in zichzelf. De écht leuke dingen laten ze zichzelf herbeleven door het nog een keer te spelen. Man, da's toch wel een gave die verloren gaat met de jaren hè?
Dus. Woonboot. Amsterdam. Wij provinciaaltjes uit Utrecht genoten er intens van. De kleine man uit logeren, de dames en de vader met de trein op avontuur. Een compleet heerlijk programma werd ons bezorgd door de bovenstebeste Meta.
Weet je, van alle dingen die er veranderen zodra er kinderen komen, vind ik het misschien wel het lastigste dat je niet meer spontaan met vrienden kunt afspreken. Gewoon van: Zin in wijn? Ja. Dan kom ik er nu aan. En dan de deur uitlopen. Van in de agenda kijken, etentjes plannen, oppassen regelen en gewoon gaan, daar heb ik geen kaas van gegeten. En van de hele bubs inpakken en meenemen naar een gezellige afspraak ook niet. Dan zijn er dus vrienden -zonder kinderen en met hele drukke banen- die dat gewoon snappen en dan zonder enige wroeging altijd naar jou toe komen. Sterker nog: opbellen of ze voor je mogen komen koken. Én boodschappen doen. *insert heel veel hartjes* voor Meta. Want die is zo'n vriendin. En zo kwam het dat we al vier jaar niet bij haar waren geweest. Dat kon geen seconde langer. We mochten komen logeren. Mét volledig verzorgd programma.
De volgende ochtend was Meta ook nog jarig en aten we verjaardagsontbijt op het beste terras van Amsterdam: dat van haar woonboot. Ik heb denk ik nog nooit op zoveel (toeristen)foto's gestaan met slaaphoofd en in pyjama. Zal dat even lelijk tegenvallen als ze thuiskomen...
Dus lieve Meta: dank voor alles. Voor dit fantastische weekend, voor al je avonden gezelligheid en voor al je lieve diners. En fijn dat je morgen weer helemaal naar ons toekomt.....
** Volgende keer in de serie 'Zomerse OTN-avonturen'; Hoe een moeder een week lang drie kinderen, een kudde pony's, vier puppy's, drie honden, een konijn, een cavia en een zooitje kippen in leven houdt in de stromende regen. ** Dat wil je niet missen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten