Het ging zo. Het was warm vorige week. Zeg maar 30 graden + in onze slaapkamers. Toen werd de oudste freule ziek en ging nooit meer slapen 's nachts wegens ondraaglijke, helse verschrikkelijke, hemeltergende oorpijnen. Otto vond dat grappig en deed mee met de misère. Kortom weer een van de hoogtepunten van mijn moederlijk bestaan. Maar toen kreeg ik een lumineus idee. Het was woensdagmiddag 16.00 uur, ik zat achter mijn computer en dacht dit: 'Ik doe het niet meer. Ik ga hier iets leuks van maken. Een kind dat niet naar school kan? Een moeder die moet werken en dan opvang nodig heeft? Een hittegolf waar je binnen niet van kunt genieten? Ik ga naar Texel!'
Texel, daar waar mijn ouders vakantie aan het vieren waren in het familiehuis. Om vier uur werkte ik nog, om half 8 zat ik met drie kinderen, op de boot. Ik snap daar zelf ook nog steeds niks van. Impulsief zijn brengt soms ongekende superpowers met zich mee. Ik had namelijk alles, maar dan ook alles ingepakt wat we nodig hadden, thuis iedereen van voedsel voorzien en de kinderen van diverse plekken opgehaald. Ik reed op tijd weg,haalde de boot die ik had bedacht. Dit alles lukt me in het normale leven noooooit. Maar in absurde plannen uitvoeren ben ik blijkbaar wel goed.
Ik kreeg mijn werk af, mijn ouders vonden het volgens mij nog best gezellig dat we hun serene vakantierust kwamen verstoren en in de waddenwind was er van een hittegolf geen sprake meer. Al met al een perfect plan dus. Niet slapende kinderen zijn op het strand toch minder erg. Ze zijn er zelfs om op te eten. Kijk mijn viervoeter nou!
Hij kruip-loopt. Losse stapjes vindt hij maar gedoe, kruipen op blote knieën een straf, dus vond hij op Texel een nieuwe manier van voortbewegen uit. Het gaat heel snel. Wie zegt dat op twee benen lopen de beste manier voor onze evolutie was? Otto niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten