Een week voorjaar met zon en bloesem en zo,
doet je haast vergeten dat twee weken geleden
we nog met mutsen en sjaals
de laatste winterresten uit de moestuin trokken.
De freules stookten door het dolle een fikkie
om vegaworsten te gaan roosteren.
Maar ja,
er zijn niet alleen knapperige frisgroene groentes
te vinden op ons tuincomplex,
vooral zuurpruimen eigenlijk.
Die gewoon tegen twee lieve meisjes zeggen;
'Nou, nou, nou dat mag niet hè?
Vuur stoken, dat staat in de reglementen.
En ik heb astma, ugheugheughe..
Zal ik het dan nu komen uitmaken?!'
Let wel, een zuurpruim/buurman die afgelopen jaren regelmatig
hele vieze vuurtjes op liet laaien.
Maar ja.
Nu had hij waarschijnlijk zelf op zijn kop gekregen
en moest hij dat op ons af reageren.
Dus het vuurtje moest uit.
'Ik ben zo verdrietig,' pruilde de oudste freule,
'waarom zijn er dan regels?'
Tja... Op dat soort ingewikkelde kwesties kan ik ook geen bevredigend antwoord verzinnen.
Dus stookten we thuis de kachel maar eens op
en mikten we de worsten in een pan water
en zetten het op ons binnenvuurtje.
Feestvreugde weer hersteld.
En een klein trauma erbij voor de freules
dat je in de wereld niet mag doen wat gewoon het allerleukst is.
Omdat er regels zijn.
En voor wie denkt dat spruiten vies zijn?
Of dat kinderen dat niet blieven?
Echt, dat is pertinente onzin.
Je moet ze gewoon uit je eigen tuin halen,
Dat is én lekker,
én heel mooi en leuk:
een groene ballenboom
die je leeg mag plukken
en op mag eten.
Vraag maar aan die spruitjes bij mij thuis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten