Pagina's

zaterdag 13 februari 2016

Februari- portretjes #11



Eerst was het januari. Nu is het februari. Goh, hoor ik u allen denken, verrassend. Nee, dat is het niet. Elk jaar komt na die verrotte januari maand, februari. Net zo donker, net zo nat, en iedereen is inmiddels zo moe van al dat miezerige winterweer dat ie in februari in een depressie schiet of ziek wordt. Tot zo ver mijn zonnige kant. 

Om een beetje gelukkig te blijven, vluchtten we op een zeldzaam droog moment naar buiten. Beetje wandelen, beetje verkleumen, beetje proberen de dreumes de kunst van het wandelen bij te brengen. ('Ja mooi steentje Otto, kom maar. Gaan we lópen. Ja. Zand. Ja, boom ja. Kom, geef me maar een handje. Nee? Oh los. Ja, maar we gaan vérder lopen. Dag Otto, wij gaan! Dag! Oh ga je toch mee? Je hoeft niet te rennen, oh, ja au ja. Ben je gevallen? Kom. Ja, mooi steentje ja.'Etc.) Nou goed, zo tussen onze enorme wandeltochten moesten we ook even opwarmen. En zo kon ik de frisse blossen van ons trio vastleggen, met iets zwarts op de achtergrond. Is weer eens wat anders. 




Inmiddels zijn we bijna halverwege februari. Ik dacht dat ik voor het eerst wel een goede overlevingsstrategie had gevonden. Namelijk alle vakanties van het jaar al volplempen met steengoede plannen. Als je avond aan avond tickets, huisjes en complete vakanties boekt, dan zie je zo weer een fijne, zonnige, warme toekomst voor je. Ja, ik zag het ineens helemaal niet zo somber meer in. Bovendien leek er een wonder te zijn gebeurd. Otto was maar liefst twee maanden niet ziek geweest. Heel even dacht ik dat ik met een gezond en sterk gezin te maken had. Te vroeg gejuicht. Twee van de drie trioleden Update: drie van de trioleden zijn inmiddels zwaar geveld door een of ander hardnekkig griepje, dat al vier dagen lang ze met veertig graden koorts in bed houdt. 



Daar kan ik heel zielig over doen. Want twee zieke freules betekent: zeer weinig slaap, zeer veel hartverscheurend gesnik, zeer veel zorgen en er donder op kunnen zeggen dat als zij beter zijn, dat nummer drie dan alsnog omvalt. Oh ja, en zo'n griepgolf komt natuurlijk altijd in de drukste weken voor een deadline. Maar er zijn ook zeer veel voordelen aan zieke kinderen. Echt waar. Let op:

1. je hoeft ze niet naar school te brengen
2. je hoeft ze niet uit school te halen 
3. je hoeft ze niet van speelafspraakjes te halen
4. je hoeft bijna geen boodschappen meer te doen
5. je kunt eindelijk koken waar je zelf zin in hebt, zij eten toch niet
6. je kunt ze ongegeneerd de hele dag voor de tv zetten zodat je zelf kunt werken
7. Ze blijven daar dan ook daadwerkelijk de hele dag zitten, omdat ze niet meer kunnen bewegen
8. Je krijgt hele warme kusjes
9. Ze maken geen ruzie, daar hebben ze geen energie voor
10. Je leert een heel arsenaal aan interessante behandelmethodes. 

Vooral aan punt 10 was ik vandaag toe. Zo snipperde ik een ui, rolde die in een gaasje en snoerde ik twee 'uienvingers' met een wollen hoofdband vast achter de oren van mijn dochter. Alsof ze al niet erg genoeg stonk, deed ik haar voor het naar bed gaan ook nog eens in een bad waarin ik achtereenvolgens lemniscaten in het water draaide, een citroen in uitkneep en tenslotte een mengsel van melk, honing en ei ingoot. Ik bezweer u: ik ben volledig toerekeningsvatbaar. 

Maar weet je, als je die verrotte griep dan toch niet van ze over kunt nemen, kun je net zo goed alle oeroude grootmoeders gebruiken en vage rituelen inzetten die je maar kunt vinden. Ik zeg: morgen gezond allemaal weer op. (Gaan we dan een methode vinden om de frikadel speciaal lucht uit de bank te krijgen)




Geen opmerkingen:

Een reactie posten