Pagina's

donderdag 1 oktober 2015

Tot slot: Walhalla in het water- Zomerse OTN-avonturen deel #7

De laatste restjes zomer zijn deze week verdwenen. Al staan er nog velden vol bloemen te stralen, het ís gewoon ineens herfst. Het ruikt ernaar, het licht is zo, de ochtenden ineens weer koud en vochtig. En weet je? Ik heb er wel zin in ook. Dat hele zomerse gedoe met zwemmen, zonnen, ijsjes eten voelt als een eeuwigheid geleden. Zo gaat dat dus, een maand na de zomervakantie is alle opgedane uitgerustheid verdwenen, zit je weer volledig in de doordraaimodus en denk je al niet eens meer aan Zuid Franse taferelen op het strand. Daarom hoog tijd voor het laatste deel van de Zomerse avonturen waarin we de groene oase in Limoges verruilden voor zand en hysterische kustplaatsen. En warmte en zon. 

- Maakt allen uw borst maar nat: ik plemp hier in een keer alle vakantierestanten op uw bord. En ik hou van volle borden.-


Nou ja, wíj gingen naar Zuid- Frankrijk en dan weet je het wel. Ook daar ontstaat meteen noodweer van ongekende proporties. Wat u hier ziet is het resultaat van een buitje dat een half uur duurde. De rest van de dag bleef het op deze manier wateren en zo hielden we onszelf bezig met het bouwen van dammen rond de tent, aangezien het bed van Otto dreigde weg te drijven. Hele afwateringssystemen verzonnen we, hé je bent een Hollander of niet. 




Maar gelukkig komt na regen altijd zonneschijn. En daar brak zowaar de meest relaxte tijd van onze vakantie aan. We hoefden niet meer te verkassen (na een klapband met de vouwwagen waren we wel weer even klaar met ons avontuurlijke leven, bovendien bleef het in de rest van Frankrijk regenen en bij ons niet.), er waren een zwembad, strand en een rivier om de hoek, de kinderen hoefden we een week lang niet meer aan te kleden want één zomerjurk voldeed en ze haalden zelf croissantjes voor het ontbijt bij de alleraardigste Zweedse camping eigenaresse. Na drie dagen kwam er zelfs een heus animatieteam voor de freules bij, in de vorm van zes allerschattigste Belgische meisjes. Drie blond, drie donker, vol spellen, liedjes, toneelstukjes, zwemwedstrijdjes en energie. Kortom deze laatste week werd een gevalletje 'Nooit meer naar huis'!











Zo ziet de perfecte vakantie eruit. Je zou zeggen: niks meer aan doen, zeven dagen strand en iedereen gaat krokant gebakken en uitgerust naar huis. Maar we moesten ook nog de rivier in de buurt ontdekken. En dat was maar goed ook, want het was me daar toch een partijtje adembenemend mooi en fijn en leuk! 








En daar gebeurde het. De grote freule overtrof zichzelf weer eens. Kijk, dat ze uitgerust is met een grote portie zelfvertrouwen, moed, wil en overtuigingskracht, dat wisten we al. Maar dat ze alles durft, dat wisten we nog niet. Het begon er al mee dat ze zonder spoor van twijfel deze stromende rivier overzwom. Ze had maar liefst twee zwemlessen gehad, dus natúúrlijk kon ze dat. (Dat ze de rest van de vakantie het liefst zonder bandjes het zwembad overzwom is weer een ander verhaal. Maar ze deed het, ik zweer het.) Zie hier haar 'ik kan de wereld aan en dat zal ik eens even laten zien' pose. Want dit is was ze ging doen: 

Nu denken jullie natuurlijk: ach wat knap. Dat kind is een enorm hoge rots opgeklommen. Knap hoor. Ja. Maar dat klimmen had een reden. Ze ging er namelijk afspringen. Van deze rots. Ja. Ik deed het zelf ook en ik kan een ding zeggen: H O O G.  Oke, twee dingen; D O O D E N G! Als een gillende keukenmeid stortte ik naar beneden. Dit is was Savine deed: 
(Met haar vader. We vonden het toch wel een beetje gek om haar alleen aan te moedigen zichzelf vijf meter naar beneden te laten vallen en daarbij dan lachend toe te kijken. Ik weet niet, ik denk dat daar een zweem verantwoordelijkheidsgevoel opspeelde.) 





Zo. Dat was het dan. Onze magische zomerse avonturen. Ik heb me ingehouden, dat u het even weet. Ja. Zeven delen, ik weet het, geen kattenpis. Maar toch. Er was méér.

En omdat u er vast geen genoeg van krijgt (muhahahaha), hier de laatste zomerse stuipen:  




 Het was me een genoegen. Dag lieve zomer, tot volgend jaar! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten