Gewoon. Heel gewoon.

Nou.
Het gewone leven is weer begonnen hoor.
Nauwelijks bij te benen die tijd.
Dus nu heb ik een familie planbord gekocht voor in de keuken.
Zodat niemand vergeet wat we allemaal wel niet moeten doen in een week.
En maak ik schema's hoe we de ochtendspits moeten doorstaan.
Want daar zijn we nog niet zo goed in, m'n timmerlief en ik.
We moeten dus onderling afspreken wie
de ruzie aangaat over het kleren aantrekken,
wie haren kamt,
wie ontbijt bij het trio naar binnen lepelt,
wie de fiets van het slot haalt,
wie de ruzie aangaat over het schoenen aantrekken,
en wie de rust gegund wordt om zelf koffie naar binnen te kunnen gieten.
Ja. Wist ook niet dat het zo onromantisch zou kunnen zijn.
Maar het is zo.

Wie toch hartstochtelijk kan roepen:
'Hoera! De scholen zijn begonnen en vakantie is weer overleefd!'
woont niet in mijn huishouden in ieder geval.
Ik haat het. Niet een beetje hoor, diepgaande haat
aan schema's, tijdsdruk, volle agenda's en dat soort zaken.
Ja, het is niet voor niets dat ik freelancer ben geworden.
Dan mag je gewoon, als het een ochtend allemaal niet zo soepel loopt,
een kwartiertje later beginnen van de baas.
En als het echt heel mooi weer is,
in de zon te gaan zitten.
Diezelfde baas dwingt je trouwens ook om avonden en weekenden en vakanties door te werken,
dus een hele relaxte peer is het ook weer niet.
Maar toch.
Hij is flexibel.
En dat is school niet.
Ik voel me een recalcitrante puber als ik net te lang in bed blijf liggen
tegen mijn lief snurkende warme baby aan
omdat ik wéét dat dat echt niet kan.
Maar ik wil het.
En ík hoef niet naar school.
Nou ja, laten we hopen dat ik ooit nog volwassen word.

Dus nu zit ik te puzzelen met dagen kinderdagverblijf, een uit te zoeken BSO,
oma-dagjes en nieuw op de agenda; iets van balletles of zwemles voor de grote freule.
Die wil dat graag.
Ik sta weer op het punt om elke willekeurige ouder op straat aan te spreken met:
'Hóe dóen jullie dat toch?!'
Want al die leuke lesjes blijken zich op woensdagmiddag te hebben verzameld.
(Of zaterdagochtend 8 uur. Koekoek!)
Had ik kunnen weten natuurlijk.
Maar dat was nou net de enige dag die we met opvang goed hadden geregeld.

Dusssss.
Ga je met je goeie plannen.
En zwemles blijkt 575 euro te kosten. Met diploma garantie, dat wel.
Ik wist niet dat zwemles het nieuwe rijbewijs halen was.
Hallo, 575 euro?!?!? Alweer koekoek!
Bovendien duren die lessen 45 minuten.
Ik zie het al voor me.
Eerst drie kinderen gestressed de auto in duwen.
In een warm kleedhokje een freule in een zwempak wurmen
terwijl de andere twee weglopen/zich ongevraagd ook uitkleden/ huilen/om eten roepen/
in een plas gaan zitten/ zich in het zwembad storten.
Dan ben je klaar met dat zwempak,
moet je die twee andere kinderen een half uur entertainen op de parkeerplaats
en dan een druipende freule weer uit dat zwempak frummelen,
terwijl die twee anderen natuurlijk weer allebei huilen/zeuren/zwemmen nou ja etc.
En dan is de gezellige middag met je kinderen weer voorbij.
Dat kán toch niet?
Nee, dat wíl ik niet.
Is het heel erg als mijn kinderen niet leren zwemmen en balletten?

(Ja. Dat weet ik ook wel. Dat is erg.
Maar hebben jullie dan tips voor me?
Waar ga je op zwemles in Utrecht?
Waar vind je balletles waar je mag zwieren in een roze tutu?
Hoe ga ik dit leuk vinden?
Dat werk.
Dank.)

En aangezien er geen vrolijke plaatjes bij dit gewone leven passen,
doe ik er wat vakantiekiekjes bij.
Anders moet ik jullie straks tot in den treure vervelen met mijn fijne vakantieverhalen
terwijl iedereen al heel herfstig kastanjes aan het rapen is.
Zie hier freules op een fiets
terwijl ze oefenen met links en rechts.
Dat is belangrijk om erbij te vermelden
anders denken jullie dat ze zomaar hun vingers in de lucht steken.
Dat zou gek zijn.