tag:blogger.com,1999:blog-2507559448811697129.post2648597455885436037..comments2022-03-27T11:46:41.404+02:00Comments on Marrits: Spiegelmarritshttp://www.blogger.com/profile/18116252922079174658noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-2507559448811697129.post-28382417820428271772015-01-26T21:00:11.270+01:002015-01-26T21:00:11.270+01:00je verhaal raakt me! wat kan jij elke keer mooi en...je verhaal raakt me! wat kan jij elke keer mooi en innemend schrijven. En ja, van een meisje naar een mama; een mama waarvan je ooit droomde het te worden toen je een klein meisje was. Gelukkig dat het nu weer goed gaat met Otto. Groetjes kathyVan mij, voor jouhttps://www.blogger.com/profile/07183815605334759201noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2507559448811697129.post-46927236957936638952015-01-19T20:39:22.724+01:002015-01-19T20:39:22.724+01:00Ah got, arme Otto. Zo ziek.
Helaas weet ik maar a...Ah got, arme Otto. Zo ziek. <br />Helaas weet ik maar al te goed hoe dit voelt Marrit. Dagenlang met je veels te kleine en kwetsbare baby in het ziekenhuis. amper kunnen slapen.<br />de mega grote opluchting als hij er weer uit mag. en de dankbaarheid voor al het medische en verzorgende volk op de kinderafdeling.<br />En dan die enorme vermoeidheid als je eindelijk weer thuis bent. Helaas weet ik ook dat het best een hele tijd kan duren voordat je weer bent bekomen van de schrik. Gelukkig worden kleine jongetjes uiteindelijk heel groot en sterk en gaan ze stoeien en dansen en protesteren en schreeuwen en is er niets meer te merken van dat ooit-zo-ziek-zijn. liefs Sara (en een knuffel voor Otto)Anonymousnoreply@blogger.com